در جدال با نگرانی‌ها

وقتی تقریباً 30 ساله بودم، مبتلا به سرطان شکم شدم. پزشکان مرا عمل کردند و گفتند امید بهترین اتفاق را داشته باشم. به ژاپن برگشتم، جایی که در آن کار می‌کردم و تلاش کردم همه چیز را فراموش کنم. دو سال بعد بیماری برگشت و این بار سرطان در ریه‌ام بود. بعد از تحقیقی طولانی جراحان روشی جدید برای برداشتن آن پیدا کردند، اما می‌دانستم که این بار نیز تنها درمانی موقت خواهد بود. شش ماه بعد از آن همه چیز به هم ریخته بود. سخت‌ترین بخش بیماری من نگرانی از برگشتن آن بود. بعد از این ماجراها با کسی آشنا شدم که دید مرا تغییر داد. دکتر درک راجر (Derek Roger) 30 سال درباره این موضوع تحقیق کرده بود که چرا برخی افراد در شرایط دشوار دچار نگرانی می‌شوند در حالی که دیگران خودداری می‌کنند. او چیزهایی را که آموخته بود به من آموخت و من هم شروع به استفاده از آنها کردم. نگرانی‌هایم کمتر شد، هر چند موقعیت من تغییری نکرده بود. در واقع پنج سال پیش دوباره سرطان برگشت و تا حالا هم در ریه‌ام وجود داشته است. اما دیگر نگران آن نیستم. درک مربی من شد و در 10 سال گذشته هزاران رهبر را برای فائق شدن بر نگرانی آموزش داده‌ایم. این روند با درک این نکته آغاز می‌شود که استرس نه توسط دیگران و رخدادهای شدید که توسط واکنش ما به آنها به وجود می‌آید. بسیاری از افراد در محل کار سطح بالای نگرانی خود را به شغل یا شرایط رقابتی آن مرتبط می‌دانند، اما کسان دیگری که با همین چالش‌ها مواجه می‌شوند آن را بدون استرس از سر می‌گذرانند. من و درک معمولاً با مدیرانی برخورد می‌کنیم که سطح بالایی از فشار اما سطح پایینی از استرس یا عکس این حالت را دارند. فشار، استرس نیست، اما وقتی یک عنصر اضافه شود، اولی به...