قانونگذاری همه‌جانبه برای اشیای سه‌بعدی

گوتنبرگ مخترع آلمانی در سال 1452 میلادی قطعه‌های فلزی کوچک، جوهر و کاغذ را کنار هم گذاشت و واژه‌ها را روی برگه‌های نازک ثبت کرد تا بدین ترتیب نوید انقلابی در عرصه‌ اطلاع‌رسانی و آموزش را بدهد. با این حال چند سالی می‌شود چاپ به سرازیر شدن جوهر روی کاغذ و انتشار میلیون‌ها جلد کتاب، روزنامه، مجله و موارد دیگر خلاصه نمی‌شود و چاپ سه‌بعدی برای خود جایگاهی ویژه دست‌وپا کرده است. این نوشتار می‌خواهد به شما بگوید در مورد این تکنولوژی جدید چه ابعاد حقوقی‌ای وجود دارد؛ البته فقط در حد طرح مساله. اما نخست لازم است قدری با این فناوری آشنا شویم. چاپ سه‌بعدی چیست و چگونه انجام می‌شود؟ بر اساس مقاله‌ای که سایت 3DPrinting نوشته و به وسیله سایت 020 در ایران ترجمه شده «چاپ سه‌بعدی یا روند تولید افزودنی، روند ساخت اجسام جامد سه‌بعدی از یک فایل دیجیتالی است. در این فناوری ایجاد یک شیء سه‌بعدی با استفاده از روندهای افزودنی انجام می‌شود... [یعنی] با قرار دادن پی‌درپی لایه‌هایی از مواد درست شده... تا زمانی که کل شیء شکل بگیرد». بنا بر محتویات این مقاله «این فناوری مزیت‌های زیادی دارد از جمله پایین آمدن میزان مصرف انرژی، کاهش ضایعات، سفارشی‌سازی، در دسترس بودن محصول و موارد دیگر» اما «با وجود آنکه این فناوری چندین دهه است که وجود دارد، طی چند سال گذشته چاپ سه‌بعدی شناخته‌تر شده است». آن هم با سه هدف: نمونه‌سازی اولیه و سریع، تولید سریع و همچنین تولید در سطح خانگی. از این روست که «می‌توان با اطمینان گفت در آینده‌ای نه‌چندان دور، کار این چاپگرها بهبود خواهد یافت و کار به نقطه‌ای می‌رسد که از این طریق محصولاتی کاربردی تولید شود... [و] در نهایت ... چاپ سه‌بعدی نحوه تولید را تغییر خواهد داد». چاپ سه‌بعدی و حقوق یکی از کشورهای پیشگام در عرصه‌ چاپ سه‌بعدی ایالات متحده‌ آمریکاست. از دهه‌ 1990...