در رثای آزاده داننده به قلم امیرحسین سعیدی نائینی

مرحومه مغفوره سرکار خانم آزاده داننده که از قافله سالاران صنف انفورماتیک بود در اواخر بهمن سال یک هزار و چهارصد عمرش به آخر رسید. در شرایطی سخت سکان هدایت صنف را به عهده داشت و با صبر و استقامت و صداقت و درایت راه سخت را آسان نمود. ناملایمات کاری و دردورنج بیماری نه‌تنها خم به ابرویش نیاورد بلکه همواره لبخند و امبد در چهره اش موج می زد. سایه مهر و محبت مادرانه‌اش بر خانواده صنفی گسترده بود. در راستای خدمت به ملت و سربلندی و عزت هرچه در چنته داشت در طبق اخلاص گذاشت. کار پیران دانا کرد و بار جوانان توانا کشید. همواره شکفته روی خرم بود نه گرفته خوی و درهم. آزاده و فرزانه در پی کارها بود و دلسوزانه در فکر سامان صنف درستکار بود و از خودپرستی و مردم آزاری به دور، بزرگی از راه و روش و خوی و منش او پیدا بود. با همه راه راستی پیمود و سخن بی‌کژی و کاستی گفت. هر بدی که دید و سردی که شنید ناگفته پنداشت و نشنفته انگاشت. لب از گفت ناصواب بسته داشت. در گفتارش دانندگی و در جان و دلش فر آزادگی بود. مفصل قصه هجرانش آنچنان باشد که بیان مختصر ما شرح آن نتواند. گرچه رخ از ما نهفته داشته لیک با همه پنهانیش جای آن سر و آزاده در میان ما باقیست نه یادش از دلها فراموش شود، نه زبان از ستایش کار و کردارش خاموش؛ همه جا در دل صنف دارد جا.