هوس یا آینده؟

ناگهان آن ابزارک‌هایی که من در کودکی برای قهرمانان خودم متصور بودم، دیگر چندان دور از دسترس به نظر نمی‌آید. از ابزارهای مچی مانند Gear سامسونگ گلکسی با تبلیغات تلویزیونی نوستالژیک که بیننده را از دوران پیش از موبایل به تولیدات جدید گوگل می‌برد که با عینک خود به دنبال اشتراک‌گذاری جهان، با جهان است - وقت آن رسیده است که هجمه شرکت‌های برجسته و کوچک به رقابت در این عرصه وارد شوند. اما آیا واقعا فناوری پوشیدنی به دنبال همان موفقیت برتری است که حامیانش از آن دم می‌زنند؟ من حداقل اکنون، چندان مطمئن نیستم. مسلما ارقام کنونی از رشد سریع فناوری‌های پوشیدنی خبر می‌دهد. شرکت برگ اینسایت تخمین زده است مجموعا 64 میلیون فروش در سراسر جهان در سال 2017 انجام شود اما ای‌بی‌آی عدد بسیار بالاتر 485 را برای سال 2018 اعلام کرده است. پس چرا این‌قدر نامطمئن؟ رابرت اسکابل در مقاله خود در هافینگتون پست به نام «عینک گوگل، یک الماس» عواملی مانند قیمت و دشواری استفاده آنها (این ابزارها باید مخصوص فرد ساخته شوند و استفاده از آنها نیاز به آموزش دارد) را نیز در نظر قرار داده است. برای موفقیت واقعی در بازار، باید محصولات کاملا نوینی معرفی شوند که بازارهای کاملا جدیدی را نیز ایجاد کنند و لذا تاثیر عمیق‌تری بر جامعه بگذارند. در حال حاضر، بسیاری از محصولات کنونی چنین قدرتی ندارند. در روندی که عبارت «پوشیدنی» را برای توصیف محصولاتش به کار می‌برد، من که چندان غرق نخواهم شد. به نظر می‌رسد بین آنچه ساخته می‌شود و آنچه مخصوصا مصرف‌کنندگان زن به دنبال خریدش هستند، فاصله زیادی وجود دارد. تقریبا هر آنچه امروز عرضه می‌شود، بزرگ و مردانه است. به نظر می‌رسد این محصولات مردان را هدف قرار داده‌اند با این امید واهی که شاید برخی از زنان نیز خواهان آنها باشند. بگذارید با این سوال آغاز کنیم که کدام یک...