واقعیت نزدیک

مدل‌های دیجیتالی در کاربردها و جریان‌های کاری مختلفی استفاده می‌شوند و از نظر سطح مطابقت با دستگاه فیزیکی متفاوت‌اند. مدل‌ها را می‌توان به عنوان دوقلوی دیجیتالی یا شبیه‌سازی مورد استفاده قرار داد. مدل کَد (CAD) یا طراحی به کمک رایانه، ارائه شیء یا موجودیت فیزیکی است و معمولاً در توصیف اینکه یک شیء فیزیکی به چه شکلی است به کار می‌رود که مدل معماری یک ساختمان یا وسیله‌ای مثل اتومبیل را در بر می‌گیرد. مدل کَد ابعاد و امکان توصیف موادی را ارائه می‌دهد که در ساخت به کار گرفته می‌شود.   دوقلوی دیجیتالی الگوی کَد است که به جدیدترین حسگر داده مجهز است، حسگری که در ارتباط با ابزار یا دستگاه فیزیکی قرار دارد. دوقلوی دیجیتالی اغلب در کنترل فرایند و مدیریت چرخه حیات محصول (PLM) استفاده می‌شود تا به نظارت یا کنترل سیستم از راه دور کمک کند. این الگو یا مدل لزوماً نیاز ندارد که دستگاه یا ابزار فیزیکی را دقیقاً بازنمایی کند. این مدل می‌تواند حتی ارائه‌ای دوبعدی باشد اما معمولاً در ترکیب با دیگر مدل‌ها متنی را برای اطلاعات ارائه می‌دهد که می‌تواند آزمایش یا عرضه شود. بیشتر سیستم‌های کنترل-فرایند که داده‌های حسگر را برای کنترل برنامه ارائه می‌دهند الگوی دیجیتالی محدودی از جزئیات سیستم را فراهم می‌کنند. در هر حال این روزها مدل می‌تواند بیشتر تقویت شود و با ابزارهای دیگر مثل واقعیت افزوده (AR) ترکیب شود؛ برای مثال سنسور گرما ممکن است با استفاده از رنگ‌بندی و نمایان کردن رنگ قرمز نشان دهد که چه بخشی از دستگاه گرم‌تر است و دمای بالاتری دارد. مدل‌های دیجیتالی در شبیه‌سازی‌ها اغلب نوع مشابهی از اطلاعات حسگر و کنترل‌های دوقلوهای دیجیتالی دارند اما اطلاعات تولید و به عنوان بخشی از شبیه‌سازی به صورت دستی تنظیم می‌شود. شبیه‌سازی ممکن است آنچه را در دنیای واقعی رخ می‌دهد بسازد اما نه آنچه را در حال حاضر رخ می‌دهد....