جلوی پایت را نگاه کن!

عموماً «تاریکی» ما را می‌ترساند؛ از همان بچگی این‌طور بوده است. احساس می‌کنیم همه شرارت‌ها، بدی‌ها و سیاهی‌های مطلق در تاریکی پنهان شده‌اند و معطل‌اند که به سمت ما حمله‌ور شوند. برق که می‌رود، دنبال شمع یا چراغ‌قوه می‌دویم. چشم‌هایمان دیر به تاریکی عادت می‌کند. عبارت «داده تاریک» هم ممکن است احساس مشابهی را در ما برانگیزد: در وهله اول مکث می‌کنیم، ابروهایمان توی هم می‌رود، فکر می‌کنیم و همان‌طور که کلمه تاریک یا Dark می‌نشیند توی ذهن‌مان، سعی می‌کنیم بفهمیم اوضاع از چه قرار است و چه چیزی در دنیای بشری‌مان مورد تهدید واقع شده است. دارک‌دیتا یا داده تاریک، داده‌هایی‌‌اند که معمولاً در روند تصمیم‌گیری سازمان‌ها از آنها استفاده نمی‌شود. این داده‌ها اطلاعات حسگرها، گزارش‌ها یا هر داده‌ تراکنشی دیگری را شامل می‌شوند و بزرگ‌ترین حجم داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سازمان‌ها را تشکیل می‌دهند. سازمان‌ها برای انجام کارهای عادی خود در طول یک سال، با ده‌ها و بلکه صدها هزار انسان سروکار دارند و به نوعی اطلاعات آنها را در جایی ذخیره می‌کنند؛ اما در بسیاری از موارد، به غیر از همان استفاده اولیه از این اطلاعات، هیچ‌گونه استفاده دیگری از این داده‌ها صورت نمی‌گیرد. یکی از دلایل عدم استفاده این است که این داده‌ها مثل عکس، ویدئو و صوت، داده‌های ساختارنیافته‌اند و نیاز به پردازش و تحلیل دارند. داده تاریک (‌Dark Data)، یکی از تازه‌ترین مباحث در مقوله داده‌های بزرگ و تحلیل است؛ مبحثی که اگر به درستی شناخته و به کار گرفته شود، نه تنها تبدیل به منبع درآمد مناسبی برای سازما‌ن‌ها و شرکت‌های بزرگ می‌شود بلکه می‌تواند موجب تحرک و رونق شرکت‌های فنی مرتبط با بزرگ‌داده‌ (Big Data)، پردازش و تجزیه‌وتحلیل، داده‌کاوی و ذخیره‌سازی داده‌ها شود. علاوه بر این می‌تواند اطلاعات بسیار مناسبی را برای شناخت رفتار کاربران، در اندازه‌های بزرگ، در اختیار سازمان‌های فنی‌وحرفه‌ای، آموزش‌و‌پرورش، بانک‌ها، اقتصاددانان، جامعه‌شناسان، روانشناسان اجتماعی و برنامه‌ریزان شهری قرار دهد....