استخراج داده‌ها، وابستگی فناوری و هژمونی شرکت‌های فناوری؛ از استقلال دیجیتالی تا استعمار دیجیتالی

استخراج داده از اینترنت امروزی به‌منزله نوع جدیدی از استعمار در کشورهای جنوب جهانی گسترش پیدا می‌کند. ایده‌های جدیدی برای مقابله با افزایش وابستگی کشورهای جنوب جهانی به زیرساخت‌های فناوری غربی مطرح و بر استقلال در حکمرانی در حوزه دیجیتال تاکید می‌شود. اینترنت فراتر از تنها یک ابزار ارتباطی است. اینترنت یک سیستم جهانی حکمرانی و کنترل است که الزامات و منطق ساختاری خودش را دارد. صرفاً یک میدان اجتماعی محدود نیست بلکه نظامی با ماهیتی انبساطی یا توسعه‌طلب است- نیرویی که از طریق استخراج و تقویت به دنیای معاصر شکل می‌دهد. این تغییر دیدگاه پیامدهای عمیقی برای درک ما از تعاملات روزمره با زیرساخت‌های دیجیتالی دارد زیرا نیازهای خاص اینترنت در این مرحله از سرمایه‌داری جهانی را برجسته می‌کند: تجمیع، نظارت و بسط بی‌وقفه. هسته رژیم اینترنت از استخراج دیجیتالی تشکیل می‌شود. استخراج دیجیتالی فرایندی دائمی برای تملک است که در آن داده‌ها و مطالب خام برداشت، اصلاح و به قدرت اقتصادی و سیاسی تبدیل می‌شوند. استعمار دیجیتالی درست مثل نسخه‌های قبلی استعمار مبتنی بر استخراج منابع، پیامدهای دامنه‌داری دارد: وابستگی اقتصادی، تعمیق نابرابری‌ها، هژمونی فرهنگی، تخریب محیط‌زیستی و ازبین‌رفتن تدریجی استقلال سیاسی. این مدل به حدی در زندگی روزمره‌مان نهادینه شده که مخالفت با آن اغلب بی‌فایده تلقی می‌شود و مقاومت پراکنده است. وقتی به محیط جهانی نگاه می‌کنیم، گزینه‌هایی که داریم روشن به نظر می‌رسند. در یک طرف می‌بینیم که ایالات‌ متحده و تکنوفئودالیسم شرکتی‌اش قرار دارند. در این قسمت، قدرت در دست تعداد محدودی از شرکت‌های انحصارطلب حفظ می‌شود و برتری از طریق رژیم‌های مالکیت فکری تداوم پیدا می‌کند. در طرف دیگر مدل اقتدارگرایی دیجیتالی چین را مشاهده می‌کنیم که به مرحله صنعتی‌سازی رسیده است. سیستم دیجیتال چین نفوذش را از طریق پروژه‌هایی مانند راه ابریشم دیجیتالی بسط می‌دهد. در این میان، اتحادیه اروپا بین تلاش برای اعمال مقررات و تسلیم‌شدن در برابر سرویس‌های ابر آمریکایی...