مقدمه‌ای بر هوش مصنوعی از منظر حقوق نرم‌افزار؛ در پس هر راز، جهان‌هاست…

الیزر یودکوفسکی (Eliezer Yudkowsky)، محقق و دانشمند علوم کامپیوتر آمریکایی، معتقد است: «با فاصله زیاد، بزرگ‌ترین خطر هوش مصنوعی آنجاست که مردم بسیار زودتر از اینکه آن را درک کنند، به هوش مصنوعی وابسته می‌شوند.» جهان شاهد طلوعی جدید در زمینه هوش مصنوعی است. اما اگرچه ظهور هوش مصنوعی دورنمای مهیج و جالبی به دست می‌دهد، در عین حال، چالش‌های قانونی پیچیده‌ای به وجود می‌آورد که نیاز به توجه و تعیین تکلیف ضروری دارند. این مقاله با ارائه مقدمه‌ای در خصوص معرفی هوش مصنوعی به ذکر مختصری از مسائل حقوقی چندوجهی ناشی از آن می‌پردازد. هدف آن درک واضح‌تر این چالش‌ها و راهنمایی افراد و سازمان‌ها در پیمایش پیچیدگی‌های قانونی این فناوری در حال تحول است. هوش مصنوعی چیست؟ با توجه به کاربردهای روزافزون هوش مصنوعی در امور روزمره جامعه، شهروندان باید بدانند که اگر با یک خودرو بدون سرنشین تصادف کنند، چه کسی مسئول خواهد بود یا کسب‌وکارها باید بدانند مالکیت معنوی محصولاتی که به وسیله ربات‌های داخلی‌شان طراحی‌ شده به چه کسی تعلق دارد. اما برای تنظیم مقررات در مورد هوش مصنوعی، ابتدا باید آن را تعریف کنیم. حتی پیچیده‌تر: این تعریف باید به گونه‌ای ارائه شود که در برابر تغییرات فناوری هوش مصنوعی نیز مقاوم باشد. در کنار تعاریفی که در قوانین مصوب یا غیرمصوب ایالات متحده، انگلستان و اتحادیه اروپا وجود دارد، تعریف ارائه‌شده از سوی OECD (سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی) که نهادی است جهانی برای ایجاد رویه‌های بهتر به منظور ارتقای شرایط زندگی، می‌تواند یکی از کامل‌ترین و در عین حال ساده‌ترین تعاریف قلمداد شود و بر اساس آن، هوش مصنوعی یک سیستم مبتنی بر ماشین است که برای اهداف صریح یا ضمنی، از ورودی‌هایی که دریافت می‌کند، چگونگی تولید خروجی‌هایی مانند پیش‌بینی‌ها، محتوا، توصیه‌ها یا تصمیماتی که می‌توانند بر محیط‌های فیزیکی یا مجازی تاثیر بگذارند، استنباط می‌کند. در تعریفی فنی، هوش مصنوعی نرم‌افزاری...