نگاهی به نقش یادگیری ماشین در فرایند آرشیوسازی؛ وقتی فناوری‌ها حافظه می‌سازند

همان‌طور که هوش مصنوعی همچنان به انقلاب و ایجاد تغییر در زمینه‌های مختلف ادامه می‌دهد، کاربردهای آن در بخش میراث فرهنگی، به‌ویژه برای آرشیوها و مجموعه‌های ویژه، با سرعت شگفت‌انگیزی در حال پیشرفت است. برای متخصصان GLAMS (galleries, libraries, archives, and museums) (مخفف گالری‌ها، کتابخانه‌ها، آرشیوها و موزه‌ها که به موسسات فرهنگی با ماموریت دسترسی به دانش اشاره دارد)، این فناوری‌ها فرصت‌های دگرگون‌کننده‌ای را برای رشد ارائه می‌دهند. البته اگر بتوانیم بر چالش‌های پذیرش، اخلاقیات و توسعه مهارت‌ها غلبه کنیم. پروفسور جین وینترز (Jane Winters)، محقق علوم انسانی دیجیتال در دانشگاه لندن، در خط مقدم بررسی این موضوع بوده است که چگونه هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی می‌توانند نحوه تعامل ما با مجموعه‌های آرشیوی را تغییر دهند. پس از اتمام دوره دکتری وینترز در رشته تاریخ در کالج کینگ لندن (King’s College)، او به تیم انتشارات دیجیتالی موسسه تحقیقات تاریخی پیوست و در نهایت به عنوان استاد علوم انسانی دیجیتال در دانشکده مطالعات پیشرفته مشغول به کار شد. در حال حاضر، وینترز روی پروژه‌های مختلفی کار می‌کند که شامل کتابخانه‌ها، آرشیوها و موزه‌ها می‌شود و بر این تمرکز دارد که چگونه ابزارهای دیجیتالی می‌توانند به تجزیه‌وتحلیل متریال دیجیتالی در مقیاس کمک کنند. این هم شامل متریال دیجیتالی‌شده مانند دست‌نوشته‌ها می‌شود و هم اقلامی مانند وب‌سایت‌ها و عکس‌های دیجیتال را دربر می‌گیرد که از ابتدا به صورت دیجیتالی تولید می‌شوند. در این مطلب به نقل از وینترز، بینش‌هایی درباره اینکه چگونه هوش مصنوعی رویه‌های آرشیوی را تغییر می‌دهد به دست می‌دهیم. به‌علاوه توضیح می‌دهیم که چرا متخصصان GLAMS باید از این ابزارهای نوظهور استفاده کنند تا فعالیت درستی داشته باشند.   [caption id="attachment_218528" align="aligncenter" width="792"] وینترز: نیاز به تخصص انسانی برای تفسیر نتایج و اتخاذ تصمیمات اخلاقی همچنان سر جای خود باقی می‌ماند.[/caption]   آشکار شدن قدرت AI وینترز از همان اوایل کار خود، پتانسیل هوش مصنوعی را برای مجموعه‌های میراث...