ای نامه الکترونیکی که می‌روی به سویش

با انبوهی کاغذ و مدارک از جانامه‌ای بیرون آمد. از هجوم خبرنگاران هول شد و مدارک از دستش بر زمین ریخت. با حالی آمیخته‌ از خشم و سستی گفت مراجع دارم نمی‌توانم به سوال شما جواب بدهم. با کمک بقیه کاغذها را جمع کرد و رفت. خبرنگاران ماندند و سوالات بی‌پاسخ‌شان. اگر نگوییم این داستان همیشگی خبرنگاران و نماینده‌هاست، اما روزهایی که خبرنگاران در راهروهای مجلس به دنبال پاسخ سوالات خود هستند همواره یکی دو نماینده با دو سه کیسه پر از کاغذهای رنگارنگ و باعجله از کنارمان گذر می‌کنند؛ اما این کاغذبازی و نابسامانی به جانامه‌ای ختم نمی‌شود. وقتی به دفاتر بسیاری از نمایندگان سر می‌زنید گاه کاغذها به‌ صورت نامرتب روی هم انباشته شده‌اند. حجم ورود مراجعه‌کنندگان هم به حجم این کاغذها می‌افزاید. اگر از پل عابر روبه‌روی مجلس عبور کنید، صف‌های طویل ورود مراجعه‌کنندگان به سالن انتظار نمایان است. خردادماه سال جاری بود که تروریست‌ها از این ورودی وارد بخش مراجعات مجلس شدند و به مردم عادی تیراندازی کردند. حال پنج ماه گذشته و دوباره این راه باریک و سالن انتظار شاهد شلوغی و ازدحام است. تمام این کاغذبازی‌ها و شلوغی‌ها در حالی اتفاق می‌افتد که چند سالی است دولت و قوه قضاییه برای کاهش مراجعات مردمی و حذف کاغذ سامانه‌هایی راه‌اندازی کرده‌اند. اما در مجلس بارزترین خدمت الکترونیکی‌ای که عرضه شده سامانه قانون‌گذاری است که برای نمایندگان کاربردی‌تر است. این سوال پیش می‌شود که نمایندگان می‌توانند به این حجم از نامه‌ها پاسخ دهند و آیا برای کاهش مراجعه مردم و ورود نامه‌های بی‌شمار راه‌حلی اندیشیده‌اند؟ در کل ارتباط نمایندگان با ارباب رجوع به چه صورت است؟ نامه و ملاقات، آری یا نه راهرو مجلس مانند دالان هاگوارتز در داستان‌های هری پاتر است. پیچ‌درپیچ و گاهی هم نمی‌فهمیم کجا حق داریم وارد شویم، البته حضور ماموران به ما می‌فهماند کجا نباید وارد شویم. اتاق شیشه‌ای به نام...