بررسی تفاوت معاملات مارجین و تعهدی؛ معاملات تعهدی راهی برای حل مسئله

معاملات مارجین در بازارهای مالی به‌ویژه کریپتو و فارکس، یک مفهوم آشناست. در این مدل معاملات، کاربر با قرض گرفتن از بستر معاملاتی، می‌تواند به کمک اهرم تا چند برابر میزان دارایی خود معامله کند. اما در ایران مدل مشابهی تحت نام معاملات تعهدی پیاده شده است که شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با مدل معاملاتی مارجین دارد. در این مطلب به بررسی اجمالی هر یک از این مدل‌های معاملاتی و مقایسه آنها خواهیم پرداخت. مدل معاملات مارجین چیست و چه مزایایی دارد؟ مدل معاملاتی مارجین مبتنی بر دریافت قرض از بستر معاملاتی است؛ به‌ طور ساده یک کاربر با گذاشتن یک وثیقه (مثلاً تتر در بازارهای کریپتو) می‌تواند تا چند برابر ارزش دارایی خود قرض بگیرد و وارد معامله کند. از آنجا که دارایی قرض گرفته‌شده می‌تواند همان تتر یا حتی کوین‌های دیگر باشد، بنابراین کاربر امکان خرید و فروش به کمک دارایی قرض گرفته‌شده را خواهد داشت. به این ترتیب سود و زیان کاربر نیز می‌تواند طبق اهرمی که دریافت کرده، بزرگ‌تر باشد. به‌ عنوان مثال اگر یک کاربر صاحب ۱۰۰ تتر باشد، بعضاً می‌تواند تا ۱۰ هزار تتر قرض بگیرد و وارد موقعیت معاملاتی شود. فرض کنیم قیمت هر واحد رمزارزی که کاربر تمایل به خرید و سپس فروش آن را دارد ۱۰۰ دلار باشد. در صورتی که با همان میزان دارایی اولیه اقدام به خرید کند، تنها یک واحد امکان خرید وجود دارد. اما به روش معاملاتی مارجین، تا ۱۰۰ واحد امکان خرید برای کاربر فراهم می‌شود. در این مثال در صورتی که قیمت دارایی خریداری‌شده یک دلار افزایش یابد، در حالت اول کاربر یک دلار و در حالت دوم کاربر تا ۱۰۰ دلار سود ساخته است. اما در صورتی که قیمت دارایی یک دلار کاهش یابد، در حالت اول کاربر یک دلار ضرر و در حالت دوم کاربر تا ۱۰۰ دلار ضرر ساخته است که در اصطلاح...