شهرهایی مثل سیاتل و بنگلور چگونه به هاب‌های فناوری تبدیل شده‌اند؛ آهن‌ربای استعداد

اقتصادهای پویا و مبتنی بر نوآوری به تعداد بسیار زیادی متخصص فناوری دیجیتالی نیاز دارند. اینجا تدابیری را برمی‌شمریم که سیاست‌گذاران می‌توانند از آنها استفاده کنند تا استعداد دیجیتالی و شرکت‌های نیازمند به خدمات‌شان را جذب کنند. از آمستردام تا شانگهای انقلاب دیجیتالی در حال ایجاد فرصت‌هایی عظیم برای شهرها و کشورهاست تا منابع جدیدی از رشد مبتنی بر نوآوری را به وجود آورد. هاب‌های بلندپرواز تک در سراسر جهان برای پیشبرد تحول دیجیتالی در اقتصادهایشان می‌کوشند شرکت‌های نوآور و برتر، سرمایه‌گذاری‌های تحقیق و توسعه و استارت‌آپ‌ها را جذب کنند. اما هاب‌های دیجیتالی موفق به استعداد دیجیتالی زیادی نیاز دارند- که بیش ‌از پیش کمیاب می‌شود. کورن فری پیش‌بینی می‌کند کمبود کارکنان تک در جهان تا سال ۲۰۳۰ به ۴.۳ میلیون نفر برسد. و این رقم مربوط به قبل از شروع پاندمی کووید-۱۹ بود. پاندمی تقاضا برای خدمات دیجیتالی را افزایش داد. سیاست‌گذاران برای برنده شدن در چالش استعداد دیجیتالی باید به‌وضوح مشخص کنند نقاط قوت جاری مرکزشان چیست، بخش‌های صنعتی کلیدی که سیاست‌گذاران قصد توسعه‌شان را دارند کدام‌ها هستند و چه نوع نیروی کاری مورد نیاز است. جذب استعداد دیجیتالی همچنین مستلزم این است که درباره عواملی بینش کسب کنیم که به کارکنان ماهر تک انگیزه می‌دهند به مکان‌های جدید بروند. سیاست‌گذارها با تکیه بر این دانش می‌توانند با صاحبان منافع در اکوسیستم دیجیتالی بومی کار کنند تا استراتژی‌هایی را برای ساخت و پرورش هاب‌های فناوری پویا و انعطاف‌پذیر ایجاد و اجرا کنند. این هاب‌ها می‌توانند طی چند دهه آینده نوآوری و رشد اقتصادی به همراه آورند. BCG در تلاش برای رمزگشایی از استعداد جهانی به مطالعه ۱۱ مرکز تک در جهان پرداخت. این هاب‌ها استعداد دیجیتالی را فراتر از مرزهایشان جذب می‌کنند: آمستردام، بنگلور، برلین، دوبی، دوبلین، لندن، سائوپائولو، سیاتل، شانگهای، سنگاپور و تل‌آویو. از بیش از هزار کارمند تک دیجیتالی که به هاب‌های مذکور نقل ‌مکان کرده...