۴۳ دقیقه با کتایون سپهری، مربی و مشاور استارت‌آپی؛‌ قدرت خاله‌بازی

همیشه تشنه چنین گفت‌و‌گوهایی هستم. اولین‌ بار یک دهه پیش با «کتی» آشنا شدم. کسی که وسط کاروان شاد و رنگارنگ رویدادهای استارت‌آپی از هر شهر و هر مرزی سر درمی‌آورد و همیشه از محبوب‌ترین مربی‌های بچه‌ها به‌ویژه در شهر‌های دور از مرکز بود. خوش‌اخلاق و خوش‌رنگ مثل زبل‌خان از جنوب تا شمال ایران از سیستان گرفته تا بروجرد همیشه گروه مفصلی از بچه‌های کارآفرینی آن شهر را می‌شناخت و کسی بود که کمک می‌کرد داوران و مربیان مشهورتری پیدا کنند. بعدها متوجه‌ شدم کتایون سپهری اتفاقاً از دهه ۶۰ در فناوری اطلاعات کشور کار می‌کرده‌است. برنامه‌نویس،‌ اتوکدکار، تحلیلگر و استراتژیست بوده. DBA خوانده و توسعه راهبردی و پژوهشگری سازمانی انجام داده ولی حتی این هم کاری نیست که اکنون انجام می‌دهد. خودش باور دارد قدرتش در ارتباط و فراخوانی آدم‌هاست و برای همین وقتی کسی به او گفته شیوه کار کردنش خاله‌بازی است، آن را به قدرتش تبدیل کرده. شاید مهم‌ترین نکته‌ای که در این گفت‌وگو یاد گرفتم ایمان کتی به ترکیب جادویی زنان و کارآفرینی است و با همین دیدگاه اعتقاد دارد باز در تاریک‌ترین روزها هم چراغ اکوسیستم استارت‌آپی روشن می‌ماند. این گفت‌وگوی پر از زن و زندگی را از دست ندهید.   شاید اگر کسی مثل من شما را در رویدادها و از خلال شبکه‌های اجتماعی بشناسد اولین سوالش همیشه این باشد که شما واقعاً چه‌کاره هستید؟! می‌فهمم، شاید دلیلش مسیر تحصیلی و حرفه‌ای خاصی باشد که من در زندگی‌ام رفتم. خب اولش که من دیپلم ریاضی گرفتم، دانشگاه آزاد اسلامی مهندسی کامپیوتر، گرایش نرم‌افزار،‌ خواندم، لیسانسم کامپیوتر نرم‌افزار است و فوق‌لیسانس را بعد از هفت هشت سال که وارد کار شده بودم و احتیاج داشتم، مهندسی صنایع، مدیریت سیستم بهره‌وری، خواندم. فکر می‌کنم مهم است که مخاطبان بدانند داریم در مورد لیسامس کامپیوتر در دهه ۷۰ ایران حرف می‌زنیم. بله درست است چون متولد ۱۵/۴/۱۳۴۷...