یک روز با ابراهیم درستی، رئیس تاریخی اتحادیه صوتی و تصویری؛ او همیشه بازمی‌گردد

ابراهیم درستی را کم‌وبیش از سال‌های اول روزنامه‌نگاری‌ام می‌شناسم. یک رجل صنفی تمام‌نشدنی، سخت‌جان و سخت‌کوش که با ترکیبی از زیرکی، دیسیپلین و جاه‌طلبی خودش توانست از هیات مدیره اتحادیه صوتی و تصویری چهار دهه پیش سفری بی‌پایان را شروع کند. او طی این سال‌ها از خلال تحریم، تورم و تهدیداتی که هر کاسبی را در بازار ایران می‌تواند زمین بزند رشد کرد و یک امپراتوری صنفی-سیاسی ساخت که دامنه آن از نایب‌رئیسی اتاق اصناف تهران تا مشاوره وزارتخانه گسترده شده و حتی عنوان نماینده ویژه پنج وزیر صنعت و معدن را هم در جیبش قرار داد. درستی که همواره خط قرمزش را ولایت و امنیت اعلام کرده سال‌هاست بلندترین صدا و منتقد سیاست‌های اقتصادی دولت در حوزه تلفن همراه به شمار می‌رود. حالا در آستانه ۶۶سالگی‌اش با نامزدی و پیروزی قریب‌الوقوعش در اتحادیه دستگاه‌های مخابراتی و ارتباطی می‌توان حدس زد به زودی با شمایلی جدید و قدرتی مضاعف به صدر بازار ۶ میلیارد دلاری موبایل ایران بازمی‌گردد. از میان موج‌های جمعیتی که درست مقابل ورودی مرکز تجارت جهانی روی هم می‌غلتند می‌گذرم. میدان فردوسی تهران سال‌هاست محل یک نبرد تمام‌نشدنی میان خریدار و فروشنده دلار است ولی از میان درهای طلایی مجتمع نیمه‌باز که رد می‌شویم ناگهان راهروهای خالی، شیک و خنک تا دوردست در مقابل ما ظاهر می‌شود. جایی در انتهای طبقه سوم میان چیدمان عجیب و اشرافی طبقه صنایع دستی، پشت نیمکت‌های تراش‌خورده‌ای که انگار از فضا آمده‌اند دفتر کم‌وبیش نامرئی ابراهیم درستی را پیدا می‌کنم. از دو دهه پیش که در طبقه بالای پاساژ شرکای جمهوری میان ابواب جمعی می‌نشست عادت داشتم وقتی بروم پیش‌اش غلغله باشد. این بار هم دفتر پر از ده‌ها نفر بود که آمده بودند در میان دسته‌های گل و تبریکاتی که بابت کاندیداتوری جدیدش می‌رسید سریع‌تر حلقه را ببوسند. ظاهراً بازار احساس کرده بود که پدرخوانده دارد دنده عوض می‌کند. خودش...