یک روز با فرانک نگهدار، مدیر توسعه‌ انسانی پایدار کیسون؛ زنی در میان جمع

کم و بیش تصادفی پیدایش می‌کنیم. داشتم با یک پادکستر جوان از نسل سوم مدیران خانواده گفت‌وگو می‌کردم که نام خانوادگی نگهدار برایم خاطره دوری را زنده کرد. داستانی که سیاسی یا حتی اقتصادی نبود. فرشاد نگهدار پادکست موفق «کارکسب» را داشت ولی در پشت اسم مردان سرشناس خانواده کیسون برایم خاطره زنی زنده شد که ۲۰ سال پیش که خبرنگار تازه‌کاری بودم در یک بازار سراسر مردانه مدیر فناوری یک شرکت خوشنام ساخت‌وساز کشور بود: فرانک نگهدار. فرانک نگهدار در دانشگاه تهران درس خوانده، سربازی رفته، ناگزیر از جلای وطن شده، در آلمان کامپیوتر آموخته و بازگشته است. او در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ که زن‌ها از صنعت فناوری اطلاعات ایران محو شده بودند ماند و کار کرد و از کارشناس شبکه و برنامه‌نویس به مدیریت انفورماتیک رسید. لیسانس گرفت و در همین زمینه دکتری خواند و حتی برکنار هم شد. این بر عهده من و شما نیست که قضاوت کنیم آیا آنچه حق این زن سخت‌کوش است در تاریخچه و اعتبار این بازار نصیبش شده یا نه، اما خودش می‌گوید کار کردنش با آشناها جاهای بسیاری از مسیر رشدش را کوبیده و جاهایی را هم سنگلاخ‌تر کرده. اتاق کوچک و مرتبش شبیه یک معبد حرفه‌ای و خانوادگی است. عکسی که یکی از دخترهایش از محل برخورد شهاب‌سنگ با مختصات دقیق جغرافیایی گرفته یک طرف و نقاشی پیچیده و زیبای دیگری روی دیوار بغلی است. عکس نوه‌ها با لباس انتقامجویان و لبخند درخشان چند جای اتاق به شما می‌خندد و می‌فهمید داستان یک زن دست‌کم فقط پشت میزش تمام نمی‌شود.   متولد ۲۸ بهمن ۱۳۳۱ در تهران است ولی روزی که سرحال با کفش ورزشی و قدم‌های سبک در دفتر نورگیر کوچکش در ساختمان مرکزی کیسون در سعادت‌آباد آمد و روبه‌روی دوربین ما نشست باورش سخت بود که ۶۹ساله است. خودش تصور دقیقی از داستان زندگی‌اش دارد و روان...