کاربران اینترنت با تلویزیون بیگانه می‌شوند

با مرور مصاحبه‌های شما در این چند دهه، متوجه شدم برایتان پژوهش در اولویت قرار دارد. اگر درس می‌دهید برای این است که چند دانشجوی مشتاق را در یک فرآیند پژوهشی با خود همراه کنید؛ هر مقاله‌ای که نوشته‌اید در واقع از دل گزارش نهایی یک پژوهش استخراج شده است. آیا می‌توانم بگویم تاثیر پروژه‌ای که در آغاز ورودتان به دانشگاه تورنتو برای موسسه روانپزشکی کلارک انجام دادید، مسیر زندگی آکادمیک شما را تعیین کرده است؟ [...] چهار سال درگیر آن پروژه بودم. مبنای نگرش و سازمان ذهنی من در آن پروژه شکل گرفت. آنجا بود که عمیقا فهمیدم دوست دارم یک پژوهشگر باشم؛ و اگر تدریس می‌کنم صرفا برای این است که بتوانم دانشجویانم را درگیر مطالعات پژوهشی کنم. اینکه دانشجویان را از سرگردانی در کتابخانه‌ها و نظریه‌های مختلف و متناقض بیرون بکشم و مجبورشان کنم وارد جامعه شوند؛ با مردم صحبت کنند؛ درک کنند اطلاعات و داده‌ها در میان مردم است و اگر نظریه‌ای شکل می‌گیرد ناشی از تحلیل و آنالیز داده‌هایی است که از مردم گرفته شده است. هیچ لذت علمی‌ای بالاتر از آن نیست که خودت داده‌هایی را از افراد مشخص جمع کنی، تحلیل کنی و به نتایج قابل تعمیم برسی. علم و دانش ماندگار و تاثیرگذار همین است. زندگی و تجارب فردی و زیست اجتماعی باعث می‌شود شما یک هستی‌شناسی مشخص پیدا کنید. برخلاف برخی فلاسفه، باور دارم این هستی‌شناسی تا پایان عمر و بدون تغییر با شما خواهد بود. تحصیلات آکادمیک، آشنایی با نظریه‌ها و از همه مهم‌تر، تجربه مستقیم و عملی علمی به شما معرفت شناسی می‌دهد. معرفت‌شناسی هر فرد در طول زمان عمیق‌تر و گسترده‌تر می‌شود و در مواردی تغییر می‌کند. اما این کافی نیست. اکنون و در این سن می‌توانم ادعا کنم مهم‌ترین ویژگی یک انسان روش‌شناسی اوست؛ نگاه روشی درست و درک روش‌شناختی مناسب برای هر فعالیت علمی. هیچ کاری...