در دنیای رمزارزها همیشه گفته میشه: “Not your keys, not your coins.”
ولی اگه مقدار زیادی بیتکوین داشته باشیم، حاضریم مسئولیت نگهداری را قبول کنیم؟
ما رمزارز را برای حذف واسطهها ساختیم اما امروزه به نهادهایی مانند Custody برای نگهداری داراییها اعتماد میکنیم.
این موضوع تناقضی میسازه که در این قسمت از «سهشنبهها با سوری» بررسی میکنیم:
حضانت یا Custody چیست و چرا مهم است؟
صرافی کوینبیس چگونه مجوز کاستودی را دریافت کرد؟
حضانت برای نهادها چه معنایی دارد و چه ریسکهایی را پوشش میدهد؟
در ایران و بازاری که هنوز قوانین آن خاکستری است، کجا ایستادهایم؟
و شاید از همه مهمتر:
آیا “مالکیت واقعی” تنها با نگهداری شخصی معنی پیدا میکند؟