متولد ۱۳۵۱ است در نقده. هرچند خانواده‌اش اصالتاً اهل شهر زیبای جلفا هستند ولی برای ماموریت پدرش که یک افسر شهربانی است باید به نقده بروند و همان‌جاست که سه فرزند اول خانواده به دنیا می‌آیند؛ یعنی اول برادرش و سپس ابراهیم داستان ما و البته یک پسر دیگر: «آن سال‌ها اینکه شما به قول معروف شهربانی‌چی باشید برای خودش عزت و احترامی داشت و شغل کمی نبود، به خصوص اگر در یک شهر کوچک مثل نقده این مسئولیت را داشتید. مثلاً خاطره مبهمی دارم که پنج یا شش سالم بود و با یک تاکسی تصادف مختصری کردم. نیم ساعت بعد کل شهر و نیروهای امدادی‌اش پشت در اتاقم در بیمارستان جمع شده بودند! چیزی هم نشده بود ولی پدرم برای خودش عزت و احترامی داشت.» پدر درست است که پدرم در شهربانی کار می‌کرد و به اصطلاح آن زمان آگاهی‌چی بود، ولی واقعیتش این است که آدم بسیار صاف و ساده‌ای بود. بارها پیش می‌آمد که مثلاً کل یک بخش آلوده ماجرایی می‌شد و او چون ذهنش این‌طور کار نمی‌کرد اصلاً متوجه نمی‌شد تا اینکه بعدها از برخورد مقامات می‌فهمید نه تنها خودش تنها کسی در آن جریان بوده که آلوده نشده، بلکه حتی روحش هم از این ماجرا و گستردگی‌اش خبر نداشته. یادم است یک بار قرار بود خانه‌مان را دوطبقه کنیم و به پدرم توصیه کردند که بیا یک پول مختصری بده به نایب محل و برو خانه‌ات را دوطبقه بساز. هر کاری کردند و خودش هم هر چقدر فکر کرد، راضی نشد به طرف پولی بدهد که خانه را دوطبقه بسازیم. این شهر کوچک و جنوبی آذربایجان غربی که به قول خود ابراهیم کوچک آن زمان کم و بیش دو خیابان بیشتر نداشت، خودش یک شهر چند فرهنگی و چندزبانه است: «در شهرهایی مانند شهر ما هرچند کل خانواده و فامیل ترک‌زبان بودند ولی بخش عمده‌ای...