سرگردانی رمزارزها در طرح مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی؛ سایه مالیات بر رمزارزی‌ها

عصر سه‌شنبه ۲۳ اردیبهشت، هیات عالی نظارت مجمع تشخیص مصلحت نظام تشخیص داد مفاهیم رمزدارایی (رمزارز)، رمزپول (ریال رقومی و دیجیتال) در طرح مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی نیازمند شفاف‌سازی است. بر این اساس اخذ مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر درآمد از فعالیت‌های رمزارزی در طرح مالیات بر سوداگری که اکنون در دست شورای نگهبان است ابهام دارد و هنوز قانون مشخصی برای مالیات‌ستانی از فعالان رمزارزی وضع نشده است. برخی از راهکارها برای گرفتن مالیات از فعالیت‌‌های رمزارزی مانند محاسبه ضریب سود معامله و پیگیری تراکنش‌های بانکی یا ورود سازمان امور مالیاتی به این موضوع می‌تواند در نتیجه نهایی گرفتن مالیات موثر باشد اما به نظر می‌رسد مشکل اساسی این فرایند، نبود بستر و زمینه اجرایی باشد. رضا لطفی، کارشناس گروه پولی و بانکی مرکز پژوهش‌‌ها، به منظور اخذ مالیات بر عایدی سرمایه و مالیات بر درآمد، ایجاد صورت‌حساب برای معاملات را پیشنهاد می‌کند و می‌گوید: «هدف اصلی طرح مالیات بر سوداگری، کاهش معاملات غیرمولد با انگیزه سودجویی است. طرح مالیات بر سوداگری و سفته‌بازی تلاش دارد معاملاتی که انجام می‌شود، دارای صورت‌حساب و مشخصات شفاف باشد؛ چراکه در شرایط کنونی، منشاء ریالی برخی از معاملات مبهم است؛ به عبارت دیگر، معلوم نیست پول مورد استفاده در این معاملات از چه طریقی (مثلاً درآمد قانونی، قاچاق، پولشویی و...) به دست آمده یا چگونه به چرخه اقتصاد وارد شده است. اگر منشاء درآمد حاصل‌شده رمزارز باشد، دو حالت وجود دارد: یا صورت‌حساب مشخص برای خرید وجود دارد یا صورت‌حساب مشخص وجود ندارد. اگر صورت‌حساب موجود باشد، پس از کسر هزینه خرید و شناسایی سود خالص، در صورتی که مقدار سود به حدود مشخص‌شده از سوی سازمان امور مالیاتی برسد، مشمول مالیات بر عایدی سرمایه مطابق سطوح پلکانی تعریف‌شده می‌شود. درآمد اتفاقی لطفی معتقد است اگر معاملات رمزارزی صورت‌حساب نداشته باشد، ممکن است آن درآمد در دسته «درآمد اتفاقی»...