کمتر از یک ساعت با رضا باقری‌اصل، معاون وزیر ارتباطات: شاید قانون تنها راه باشد

رضا باقری‌اصل برای رسانه چهره‌ای آشناست ولی لزوماً پرسروصدا نیست. روزنامه‌نگاران قدیمی‌تر این حوزه او را از زمان مرکز پژوهش‌های مجلس و بورس کالا به خاطر دارند ولی جدید‌ترها هم او را دست‌کم به عنوان دبیر شورای اجرایی فناوری اطلاعات یا معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات می‌شناسند. در نظر من او همیشه متفاوت بوده. دوست دارد پای تخته همه چیز را با دقت برای رسانه‌ها توضیح دهد. اگر بدون ضبط با او گپ بزنید بیشتر هم یاد می‌گیرید. همیشه سعی کرده همه جا با قانون‌گذاری مسیر بسازد و در یک کلام در پی ریل‌گذاری است. پدر دو دختر است و در روزی با هم گپ می‌زنیم که تازه از دبیری شورا استعفا داده. دوست دارم داستانش را در ۴۳ دقیقه تعریف کنم چون شاید کسی حدس نزند که او از طبقه بالای بازار کامپیوتر رضا به دبیری شورای اجرایی فناوری اطلاعات رسیده و شاید هیچ کدام از ما از خودمان نپرسیم روزگار یک مهندس کامپیوتر در بدنه قدرت چگونه خواهد بود. این روزها که کار کردن در دولت دیگر محبوب نیست سراغ رضا رفتم تا ببینیم دولتی بودن چطور بوده است.   صحبت را از اینجا شروع ‌کنیم که چه سالی و کجا به‌ دنیا آمدید؟ من ۱۳۵۵/۲/۱۵ در بیمارستان ساسان تهران به دنیا آمدم. هر وقت با بابای مرحوم‌ام از بلوار کشاورز آن زمان رد می‌شدیم یادآوری می‌کردند که تو در این بیمارستان به دنیا آمدی، آن موقع‌ها اینجا کلی بالاشهر بودها! البته چند ماه بعد به خاطر ماموریت پدر به شهر محلات رفتیم. ما اصل‌مان به روستایی بین استان مرکزی و همدان و محدوده تفرش و فراهان برمی‌گردد و گویش محلی‌مان تات است. جالب است چون فکر کنم پدر شما محیط‌بان بودند؟ تا سال ۱۳۵۶ بله محیط‌بان بودند و بعد رها کردند و یک شغل آزاد را ادامه دادند. آن موقع سازمان جنگلداری بود که الان شده...