آیا صندوق توسعه فیبر نوری، مهاجرت کاربران به فیبر را رقم می‌زند؟ در انتظار ۲۰ میلیون اتصال

وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات از ابتدای شروع دولت بر توسعه ارتباطات ثابت برای بهبود وضعیت اینترنت تاکید می‌کرد. حدود یک سالی طول کشید تا این راهبرد با شروع پروژه ایجاد ۲۰ میلیون پوشش فیبر نوری در اردیبهشت ۱۴۰۱ وارد فاز عملیاتی شود. این وزارتخانه برای اپراتورهایی که حضور در این پروژه را پذیرفتند مشوق‌هایی در نظر گرفت که با سه درصد حق‌السهم دولت از درآمد اپراتورهای ثابت و پنج درصد از ۲۸ درصد حق‌السهم اپراتورهای همراه تامین می‌شود. آن‌طور که اپراتورهای حاضر در این پروژه همواره‌ گفته‌اند، تامین مالی بودجه این پروژه نقش مهمی در افزایش‌ پوشش‌های فیبر نوری دارد. از آنجا که بازگشت سرمایه در بخش ارتباطات ثابت در بلندمدت صورت می‌گیرد، دغدغه‌ آنها از این منظر جدی‌تر نیز می‌شود. مجلس در این مدت سعی کرد به تسریع تامین مالی فیبر نوری کمک کند. ابتدا آبان ۱۴۰۱ بود که پارلمان با الحاق یک ماده به قانون وظایف و اختیارات وزارت ارتباطات موافقت کرد که بر اساس آن قرار بود صندوقی زیر نظر سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تشکیل شود تا منابع مالی توسعه شبکه فیبر نوری در آن متمرکز شود. یکی از نمایندگان به نام محمدرضا میرتاج‌الدینی در آن زمان گفته بود در شرایطی که برای ایجاد ۲۰ میلیون پوشش فیبر نوری در کشور به ۷۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است، با «حرکت لاک‌پشتی‌» نمی‌توان به این هدف رسید، برای همین این صندوق تاسیس می‌شود تا مجلس نیز بتواند بر آن نظارت کند. این صندوق اما تشکیل نشد. به گفته صادق عباسی شاهکوه، مجری طرح توسعه فیبر نوری در وزارت ارتباطات، ایجاد صندوق نیاز به تشکیل هیات امنا و اساسنامه داشت که از لحاظ قانونی فرایند زمان‌بر و مشکلی است، به همین علت تصمیم گرفته شد به جای آن حساب فیبر نوری تشکیل شود تا نقش صندوق را ایفا کند. پس از این در قانون بودجه...