یک روز با سید علی آذرکار دبیر سابق نصر تهران؛ کار کردن با آتش

دقیقاً سر ساعت ۱۰ صبح از راه می‌رسد. کم‌حرف، دقیق و خوش‌اخلاق مثل همیشه مؤدب و آرام می‌نشیند تا نور و صدا آماده شود. تا دوربین را حاضر کنند به شمایل جمع‌وجور مرد همیشه کت‌وشلوارپوشی که روبه‌رویم نشسته است خیره می‌شوم. عجیب نیست اگر اسم علی آذرکار به گوش‌تان نخورده باشد. مدیرعامل بی‌حاشیه پدیدپرداز شاید تا قبل از اینکه دبیر یکی از موفق‌ترین دوره‌های صنفی فناوری ایران شود کسی بود که کم‌ بیش از هر توجهی گریزان بود. شخصیت خاص و درون‌گرای علی بعد از داستان‌های پرفراز و نشیبش در فناوری اطلاعات شهرداری باعث شد هرچند یک دبیر بسیار موثر برای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران بود ولی باز هم حتی در زیر این نورافکن اهل سکوت و کار باشد. چند سالی که با هم در الکامپ و الکام‌استارز کار کردیم شخصیت متین و نظم و سلامت ذاتی‌اش مرا شیفته خودش کرد. بی‌ادعا بود و در هر مناقشه‌ای می‌کوشید با آرامش و به دور از جنجال کار خودش را بکند. زیر دست مرحوم آزاده داننده شخصیت صنفی‌اش رشد کرده بود و در دوران ریاست محمدباقر اثنی‌عشری به اوج این مسیر حرفه‌ای رسیده بود اما هنوز هم در سکوت دوست دارد به صنفش خدمت کند و می‌کند. حرف‌زدن با علی آسان است امیدوارم شما هم این نوشته را بپسندید. سید علی آذرکار متولد ۱۳ آذر ۱۳۴۶ در بیرجند است. پدر و مادرش هم اهل آنجا بودند ولی سیمایی که او از شهر ترسیم می‌کند با امروزش بسیار فرق دارد: «بیرجند حدود ۵۰ سال پیش یک شهر کوچک ۳۰، ۴۰ هزار نفری بود. روستاهای بیرجند بسیار زیادند. تا قبل از انقلاب به دلیل اینکه زادگاه اسدالله علم بود به نسبت آن زمان شهر مدرنی برای خودش به حساب می‌آمد. همین حالا هم که دقت کنید جزو اولین شهرهایی بوده که مثلاً فرودگاه و لوله‌کشی آب داشته است. فضای فرهنگی خوبی داشت...