یک روز با محمدرضا حدادی مدیرعامل برید سامانه نوین؛ پیک ریاضی

چند سال قبل که برای شرکت‌گردی رفته بودیم برید سامانه، اتاقش طبقه آخر بود و کلی دستش انداخته بودم که چون رئیس است باید بالاتر از همه بنشیند. این بار اتاقش، که برای رسیدن به آن حتماً باید کفش‌هایتان را درمی‌آوردید، درست در طبقه همکف بود. این طبقه هم به سنت همیشگی حدادی موکت شده بود و مصاحبه که طولانی‌تر شد، کل تیم گفت‌وگو پای مبل‌ها روی زمین چمباتمه زده بودند. حدادی در سال‌های اخیر به لطف فعالیت‌های پررنگ صنفی‌اش و عضویت در هیات مدیره سازمان نظام صنفی استان تهران تبدیل به یک چهره شناخته‌شده‌تر شده ولی در واقع نه خودش و نه شرکتش اهل سروصدا نیستند. یک مهندس و تیمش که طی این دو دهه برخی از حساس‌ترین نهادهای سیاسی و امنیتی کشور از زیرساخت مکاتباتی آنها استفاده کرده‌اند و می‌کنند ولی از خودش تقریباً هیچ گفت‌وگویی در رسانه‌ها نیست. وقتی با این بزرگ‌شده‌ی انقلاب در مورد زندگی و آینده حرف می‌زنید می‌بینید تقریباً هیچ سانسوری در کار نیست. این بار هم خندان، حواس‌جمع و خوش‌بین آمده است که حرفش را بزند و برود. حتی اگر باز هم کسی گوش ندهد. محمدرضا حدادی ۲۳ مرداد سال ۵۳ در تهران به دنیا آمده. آن هم در یکی از محله‌های مدرن تهران قدیم. خودش می‌گوید: «پدرم سرهنگ نیروی هوایی بود و در قصرفیروز ساکن بودند. زمانی که من به دنیا آمدم در میدان امامت فعلی یا میدان وثوق سابق در تهران نو ساکن بودند که البته دوباره به قصرفیروزه برمی‌گردند.» بعد‌ها که پدرش در آستانه انقلاب از کارش تعلیق می‌شود باز هم محله آبا و اجدادی‌شان در انتظار است: «ما تا اواخر سال ۵۶ در همان محله بودیم. همزمان با انقلاب پدرم مجبور شده بود از نیروی هوایی بیرون بیاید و روی تاکسی کار کند. این شد که ما دوباره به همان خانه پدربزرگ پدری‌ام در میدان وثوق برگشتیم. در واقع...