نیمه‌شب ششم آبان ۹۶ مدیرعامل های‌وب ترجیح داد خودش خبر خرید پارس‌آنلاین را در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام منتشر کند. روزها و ماه‌های بعد معلوم شد همان‌طور که این خبر بدون واسطه منتشر شده، مذاکرات خرید نیز بدون حضور بازیگران حرفه‌ای عرصه خرید و ادغام صورت گرفته است. دست‌اندازها و مشکلاتی که بر سر راه های‌وب- و حتی دیگر فعالان این عرصه- به خاطر این خرید ایجاد شد، بیش از همه به علت فقدان کسانی رخ داد که در دنیا بانک‌های سرمایه‌گذاری نامیده می‌شوند. تجربه خرید پارس‌آنلاین توسط های‌وب نشان داد نه تنها دولت علاقه‌ای به استفاده از یک Investment bank ندارد، حتی بخش خصوصی نیز تصور می‌کند به سادگی می‌تواند کارهای مربوط به ادغام و خرید را انجام دهد.
از همان زمان که سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات تصمیم گرفت به تعداد زیادی از شرکت‌های فعال در زمینه اینترنت پروانه FCP بدهد، مشخص بود این بازار گنجایش فعالیت این تعداد بازیگر را ندارد؛ در ادامه نیز رشد شتابان اینترنت همراه، بازار اینترنت ثابت را کوچک‌تر و کم‌رمق‌تر از قبل کرد. همان زمان وزارت ارتباطات از لزوم ادغام شرکت‌های FCP سخن گفت و به دنبال آن، شرکت های‌وب، پارس‌آنلاین را خرید. همان زمان خبر ادغام آسیاتک در های‌وب هم مطرح شد، اما در نهایت به نتیجه‌ای نرسید. چرا بازار تلکام با وجود مشکلات متعدد، کمتر به سمت ادغام رفته است؟ مشکل از «تله بنیان‌گذار» است یا مقررات‌گذاری در رگولاتوری یا حتی نبود نهادهایی برای ارائه مشاوره در این حوزه؟ محمدعلی یوسفی‌زاده، مدیرعامل آسیاتک، از درون این صنعت به موضوع ادغام نگاه می‌کند.
