انتهای جعبه پاندورا

«هفائستوس»، «پاندورا» را به دستور «زئوس» از آب و گل ساخت تا «پرومتئوس» را که با انسان‌ها دوستی می‌کرد و ساختن آتش را به انسان آموخته بود، مجازات کند. خدایان به او نعمت‌های فراوانی بخشیدند: «آفرودیته» به او زیبایی بخشید، «آپولو» موسیقی و «هرمس» اعتقادات دینی؛ از این رو در پایان «هرمس» نام «پاندورا» به معنی تمام نعمت‌ها را روی او می‌گذارد. سپس جعبه‌ای را که تمام پلیدی‌ها و بلایا در آن محبوس بود، به او هدیه می‌دهند، با این هشدار که مبادا در جعبه را بگشاید. اما سرانجام حس کنجکاوی پاندورا بر عقل او چیره می‌شود و در جعبه را می‌گشاید و به این ترتیب بیماری و اندوه و لشکری از بلایای مخوف که تا امروز گریبانگیر انسان است از جعبه بیرون می‌آید و فقط «امید» در ته جعبه می‌ماند تا نوع بشر را در برابر زیانباری آن همه درد و تباهی تسکین بدهد.» امیدی که پس از هشت سال دشواری در سال ٩٢ با آمدن دولت امید، در دل همه ایجاد شد، بیش از هر چیز مرا به یاد قصه پاندورا می‌اندازد. اگرچه امید خود نیز بخشی از شرهای موجود در جعبه پاندورا بود اما به ما این امکان را می‌دهد تا بتوانیم در کنار همه مصیبت‌ها زندگی کنیم و برای ساختن آینده تلاش کنیم و این امید همان نیروی محرکه‌ای است که طی سال‌های اخیر باعث تحولات بزرگی در حوزه فناوری اطلاعات در ایران شده. این تغییرات خبر از تحولاتی بزرگ در آینده می‌دهد؛ تحولاتی که با شکل‌گیری اکوسیستم کارآفرینی انرژی و شدت بیشتری به خود گرفته است.  بخش بزرگی از این اکوسیستم بدون شک مدیون فعالیت‌ رسانه‌های این حوزه است و به نظر من «پیوست» به عنوان یک رسانه پیشرو و به‌روز با داشتن تیم بی‌نظیر توانسته نقش پررنگی در ایجاد امید به آینده و شکل‌گیری این اکوسیستم ایفا کند. امیدوارم سال ٩۴ سالی خوب برای رسانه‌ها و فعالان حوزه رسانه باشد