کسی به سرهنگ نامه نمی‌نویسد*

«تالیا در همراه اول ادغام می‌شود.» کمتر خبری در عالم ارتباطات وجود دارد که بتواند این‌قدر کوتاه ولی پر از تحلیل و تاریخ باشد. تالیا که نخستین تجربه بخش خصوصی واقعی در زمینه اپراتوری تلفن همراه در ایران بود، شاید به آخرین تجربه تبدیل شود و گرچه چند سالی است به نهاد‌های عمومی تعلق دارد اما با این ادغام، تماما به تاریخ می‌پیوندد. پروژه‌ای که بیش از 12 سال پیش آغاز شد، اکنون گفته می‌شود در آخرین روزهای خود به نماد شکست بخش خصوصی در ایران تبدیل شده است. چه رویاهایی که می‌آیند 2 19 شهريورماه 1381 عليرضا بهرام‌پور، مديرعامل وقت شركت مخابرات ايران در يك نشست خبري از برگزاري و اعلام نتيجه مناقصه «انتخاب پيمانكار اپراتور شبكه تلفن همراه اعتباري» تا دو ماه ديگر خبر داد. او وعده داد برنده‌ مناقصه ظرف مدت ‌شش ماه تا يك‌ سال، شبكه سيم‌كارت‌هاي اعتباري را راه‌اندازي خواهد کرد. از آن تاریخ، بیش از پنج ماه گذشت و در آخرين روز فروردين 1382 «شركت تعاوني اسلامي مجتمع صنعتي رفسنجان» به عنوان برنده مناقصه اعلام شد. در خبر برنده شدن مجتمع رفسنجان از تله 2 سوئد، مشاورت شركت بين‌المللي ميسون، سرمايه‌گذاري خارجي اينترنشنال بانك و كامويك نام برده شده بود که قرار بود در این پروژه حضور داشته باشند تا در نهایت دو میلیون سیم‌کارت اعتباری به مشترکان ارائه دهند؛ رقمی که در آن روزها چندان کوچک نبود و با توجه به قیمت سیم‌کارت‌های دائمی در کشور، انقلاب بزرگی محسوب می‌شد. از آن تاریخ دوباره شش ماه گذشت تا قرارداد نهایی میان دو طرف امضا شد که در این فاصله، بهرام‌پور جای خود را به علي‌اكبر صنعتي داده بود. آن زمان، دلیل تاخیر در عقد قرارداد، «مشكلات داخلي مجتمع صنعتي رفسنجان» عنوان شد؛ مشکلاتی که هیچ‌گاه به طور رسمی اعلام نشد اما در نهایت مشخص شد مجتمع رفسنجان بدون هیچ شریک خارجی‌ای پروژه را...