بازیگران فین‌تک روی زمین شنی

واژه «سندباکس» در ایران در کنار واژه «بلاک‌چین» بر سر زبان‌ها افتاد. زمانی که سیاست‌گذاران و دولتمردان با قدرت گرفتن فین‌تک‌ها و کسب‌وکارهای نوآور از فناوری بلاک‌چین در هراس بودند و نمی‌دانستند با یک فناوری توزیع‌شده که می‌تواند تمرکز را از دستان آنان خارج کند چگونه برخورد کنند و راهی جز ممنوعیت به ذهن‌شان نمی‌رسید. در مقابل، کارشناسان این حوزه پیشنهاد تشکیل سندباکس‌ را مطرح کردند. محیطی کنترل‌شده که می‌توان فناوری‌های نوآور را تست و کاربردهای مختلف آن را اجرایی کرد و با شناسایی ریسک‌هایش برای آن چارچوب تعیین کرد. همان زمان که قرار بود فناوری توزیع‌شده قدرت را در دست گیرد و پول نیز قرار بود به سرعت به فراموشی سپرده شود و بانک‌های مرکزی دنیا دیگر کنترلی روی پول نداشته باشند و مردم با رمزارزها مراودات خود را انجام دهند، مطرح شدن واژه‌هایی مانند کرادفاندینگ یا جمع‌سپاری نیز این هراس را چند برابر کرد. در این میان فین‌تک‌ها نیز بیش از پیش با این فناوری‌های نوین اخت می‌شدند و از مزایای آن می‌گفتند. مزایایی که به چشم سیاست‌گذاران و دولتمردان، خاصیت برهم‌زنندگی‌شان بیش از آن ‌چیزی بود که بتوانند کنترلش کنند. هرچند سرعت تغییر و تحول به آن اندازه‌ای که ابتدا همه پیش‌بینی می‌کردند نبود و پس از مدتی تب ۴۰ درجه این فناوری‌های جدید فروکش کرد و با دمای معمولی به حیات خود ادامه دادند، اما موجب تغییر نوع نگاه دولتمردان و سیاست‌گذاران به این حوزه شد چراکه متوجه شدند فناوری در کنترل آنان نیست و به سادگی می‌تواند تغییرات شگرفی رقم بزند. تغییراتی که شاید در ابتدا مجبور شوند رد یا تکذیب‌شان کنند اما پس از مدتی ناگزیر از پذیرش آنها خواهند بود؛ پس چه بهتر که از همان ابتدا سعی کنند با کنترل آن نه تنها مزایایش را بهتر بشناسند بلکه ریسک‌هایش را شناسایی کنند و تاثیرات محیطی آن را بر بخش‌های مختلف اجتماع بسنجند....