پدر و مادرش متولد تهران هستند و خودش نیز. پدرش کارمند وزارت دارایی است و مظهر نظم: «پدر همیشه کراوات و کفش واکس‌زده داشت و آدم وقت‌شناسی بود. مادرم هم دبیر دبیرستان و مربی ورزش. مدیر خانه ولی بدون شک مادرم بود. آدم فعال و نبض زندگی ما او بود و در روایتی هنوز هم هست. جنگنده و همیشه نه تنها زندگی را اداره می‌کرد بلکه به فکر توسعه‌اش بود. می‌شود گفت خانواده ما همیشه زنان قدرتمندی داشته، از مادربزرگ و مادرم گرفته تا دختر خودم یلدا.» ۲۲ مرداد ۱۳۳۹ به دنیا آمده و از حرف‌هایش برمی‌آید به عنوان پسر اول خانواده عزیز‌کرده جمعی بوده. بعد از خودش یک خواهر و دو برادر هم دارد. با خواهرش دقیقاً در یک روز از سال به دنیا آمده‌اند و به طنز می‌گوید: «ما خانوادگی همگی اهل برنامه‌ریزی دقیق بودیم.» محله پدری‌اش در آیزنهاور قدیم است؛ جایی بین طوس و جایی که آن زمان پپسی خوانده می‌شد، در دو قدمی دانشگاه صنعتی شریف، اما اولین مدرسه‌اش را در آبادان می‌رود: «به پدرم ماموریت خورد و من از دو سالگی تا دوم دبستان را در همان شهر به مدرسه دکتر اقبال رفتم. هر چند در همان‌جا شاگرد اول شدم و نشریه مشعل که نشریه رسمی وزارت نفت بود عکسم را چاپ کرد ولی سختی‌های خودش را هم داشت. مثلاً بچه‌ها خیلی از مواقع مرا به خاطر سرخ شدنم مسخره می‌کردند، رنگ پوستم خیلی سفید بود و زیر آفتاب قرمز می‌شدم یا مثلاً چون درسخوان بودم و شیفت عصر شاگرد زرنگ نداشت مرا وادار می‌کردند که شیف عصر هم بروم و مشق بنویسم. تا نیامدیم تهران نفهمیدم که زندگی یک شیفت است و دو شیفت نیست.» خودش می‌گوید بچه ساکتی بوده اما قبول دارد باورش سخت است. در تهران می‌رود مدرسه عاصمی، درست روبه‌روی دانشگاه شریف: «ما اولین دوره نظام جدید و همسن ولیعهد بودیم....