اکونومیست: همزاد‌های دیجیتال به بخشی از زندگی روزمره تبدیل می‌شوند

چند سال دیگر وقتی به پزشک مراجعه می‌کنید، باید انتظار همراهی یک نسخه دیجیتالی از خودتان را داشته باشید. آنچه از آن به عنوان همزاد دیجیتال یاد می‌شود در واقع مدلی فعال از بدن شما است که روی صفحه کامپیوتر پزشک اجرا می شود. این مدل که با نشانه‌های جدید حیاتی شما بروزرسانی شده است، امکان تشخیص صحیح را برای پزشک فراهم می‌کند. همچنین راهکاری است تا بتوان دارو و جراحی را به طور ویژه برای شما طراحی کرد که نرخ بهبودی و معالجه را به حد زیادی افزایش می‌دهد.

شاید چنین چیزی دور از انتظار به نظر برسد اما بنیان‌های آن بنا شده‌ است. پژوهشگران دانشگاه کوئین ماری لندن همین حالا از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری قلب بیماران برای ارزیابی درمان‌های مختلف فیبریلاسیون دهلیزی، یک اختلال رایج، استفاده می‌کنند. انجام چنین آزمایشی روی قلب واقعی یک فرد بسیار خطرناک است. محققان به همزاد سازی دیگر اندام‌ها نیز مشغولند و به نظر می‌رسد که در نهایت این همزاد‌ها برای تشکیل یک بدن مجازی در کنار هم قرار گیرند.

البته که کاربرد همزاد‌های دیجیتالی محدود به پزشکی نیست. از جمله دیگر کاربردها می‌توان به استفاده از آن برای نظارت بر سلامت موتور‌های جت در هواپیمایی‌ها، ردیابی شبکه خودروهای اوبر و شبیه‌سازی زنجیره عرضه گسترده آمازون اشاره کرد تا خرده‌فروشان آنلاین بتوانند فروش چند سال بعد را به خوبی پیش‌بینی کنند. این فناوری به مقامات محلی کمک می‌کند تا به پیامد‌های سیل پاسم دهند و خودروسازان با شبیه‌سازی رانندگی و تصادف می‌توانند از چندین سال روند توسعه مدل‌های جدید اجتناب کنند. همچنین از این همزاد‌ها برای کمک به مدیریت کارخانه‌ها، شرکت‌ها و حتی شهر‌ها استفاده می‌شود. جهش اخیر هوش مصنوعی نیز حرکت در این مسیر را سریع‌تر کرده است و همزاد‌ها می‌توانند پیش‌بینی‌هایی درمودر همتایان فیزیکی خود انجام دهند و براساس داده‌های جدید خود را بروزرسانی کنند.

همزاد‌های کار خود را به عنوان مدل‌های ساده کامپیوتری از اشیا و سیستم‌ها آغاز کردند. با قدرتمند‌تر شدن کامپیوتر‌ها، همزاد‌ها نیز پیچیده‌تر شدند. نرم‌افزار پیچیده طراحی و مدل‌سازی به این معنا است که بسیاری از اشیا فیزیکی، ابتدا در جهان مجازی شکل می‌گیرند. حسگر‌های کوچکی که چیزهای مختلفی را اندازه‌گیری می‌کنند، داده‌های لحظه ای در اختیار همزاد‌های دیجیتال می‌گذارند تا دقیقا شبیه به همتایان فیزیکی خود باشند. برای مثال یک ماشین مسابقه فرمول ۱ شاید بیش از ۲۵۰ حسگر داشته باشد که همزاد آن را در حین یک مسابقه بروزرسانی می‌کند.

استفاده از هوش مصنوعی این فرایند را سریع‌تر کرده است و مدل‌های مجازی می‌توانند پیچیده‌ و پیچیده‌تر شوند و فعالیت‌های جهان واقعی را شبیه‌سازی و بهینه‌سازی کنند. شاید نگران باشید که این فناوری به ویران‌شهری در آینده منتهی شود؛ مورفئوس، شخصی یک فیلم علمی‌تخیلی در سال ۱۹۹۹ که در آن یک ماشین خودآگاه از طریق واقعیت مجازی انسان را رام خود می‌کند، نامی برای این پدیده داشت. به گفته او: «ماتریس همه جا است. در تمام اطراف ما.»

اما واقعیت کسل‌کننده‌تر از چنین چیزی است. ایده ساخت نمایه‌هایی از چیزهای جهان واقعی به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد. بسیاری از تمدن‌های کهن مدل‌های معماری می‌ساختند و گاه کاربرد آن قرار گرفتن درون مقبره بود اما برای یادگیری نحوه ساختن نیز استفاده می‌شد. دفترداری مترادف که در قرن پانزدهم پدید آمد، نمایه‌ای کاغذی از امور مالی یک تاچر بود. ماشین فیلیپس که کامپیوتری هیدرولیکی از دهه ۱۹۴۰ است، همزادی فیزیکی از جریان‌های اقتصاد ملی ایجاد کرد. صفحه گسترده‌ها و سیستم‌های مدیریت زنجیره عرضه به شرکت‌ها اجازه می‌دهند تا تراکنش‌ها را ثبت کنند، انبار را زیر نظر بگیرند، به پیش‌بینی بپردازند و سناریو‌های آینده را مدل‌سازی کنند.

همزاد‌های دیجیتال امروزی این فرایند را توسعه می‌دهند تا انسان‌ها بهتر با مشکلات روبرو شوند. آنها می‌توانند به عنوان گوی جادویی مجازی، نمایی از آینده را به مردم نشان دهند، مشکلات را پیش از رخ دادن شناسایی کنند و ایده‌های خاص را بدون پیامد‌های واقعی آزمایش کنند. این فناوری برای کسب‌وکارها به معنی طراحی‌های بهتر، عملیات‌های روان‌تر و کاهش آزمایش‌های پرهزینه است. همچنین برای جامعه نیز کاربرد دارد: درمان شخصی‌سازی شده، شهر‌هایی که جریان و تنفس بهتری دارند و به لطف مدل‌سازی اقلیمی، راهکاری برای اجتناب از فاجعه محیط‌زیستی محسوب می‌شوند. همزاد‌های دیجیتال بهترین سندباکس برای ساخت کاخ‌هایی هستند که پیش از سازه واقعی بتوان آنها را امتحان کرد.

آیا احتمال اشتباه برای این همزاد‌ها وجود دارد؟ اگر به خوبی برنامه‌ریزی نشوند یا هدف هک قرار گیرند، اینگونه است. ممکن است مشکلات قابل اجتناب درمانی نادیده گرفته شوند، سیستم‌های شرکتی به مشکل بخورند و به زیرساخت انرژی نفوذ شود. همزاد‌های دیجیتالی از حجم عظیمی داده تغذیه می‌کنند که برخی از آنها اشتباه، برخی دارای سوگیری و بسیاری با نگرانی‌های حریم خصوصی و نظارتی همراه هستند. همچنین با تمرکز هرچه بیشتر انسان‌ها روی همزاد‌ها دیجیتالی، خطر محدودیت دید برای انسان‌ها وجود دارد که شاید آنچه حسگرها متوجه نمی‌شوند را نادیده بگیرند. با این حال این خطرات تنها خاص همزاد‌های دیجیتالی نیستند. آنها را در تمام فناوری های نوظهور شاهد هستیم و همیشه همینطور خواهد بود. چنین نگرانی‌های را همانند بحث امروز درمورد هوش مصنوعی، باید مورد بررسی قرار داد. پیدایش یک جهان دیجیتالی بدون شک سوالات جدیدی را پدید می‌آورد اما فواید آن را همین حالا می‌توان دید.