نتایج یک مطالعه: جابجا شدن بین اپلیکیشن‌ها و از یک ویدیو به دیگری پریدن بی‌حوصلگی شما را تشدید می‌کند

به گزارش پیوست به نقل از فوربز، این مطالعه نشان می‌دهد که اگر افراد گزینه‌ای برای جابجا شدن بین محتوا و حتی جلو و عقب بردن ویدیو را نداشته باشند احساس بی‌حوصلگی کمتری می‌کنند و سطح رضایت آنها بیشتر می‌شود.

کیتی تم، پژوهشگر دوره پسا دکتری دانشگاه تورنتو و مولف ارشد این مطالعه، در بیانیه خبری گفت: «مردم اگر می‌خواهند هنگام تماشای ویدیو‌ها تجربه لذت‌بخش‌تری داشته باشند، باید سعی کنند روی محتوا تمرکز کنند و جابجایی دیجیتال را به حداقل برسانند. درست مثل تجربه فراگیر در یک سالن سینما، زمانی بیشتر لذت می‌برید که به جای جابجا شدن بین ویدیو‌های آنلاین، در [یکی از] آنها غرق شوید.»

تم افزود: «جابجایی دیجیتالی (که جابجایی سریع بین ویدیو‌ها را نیز شامل می‌شود) باعث بی‌معنا جلوه دادن محتوای آنلاین می‌شود زیرا افراد زمان کافی برای تعامل یا درک محتوا را ندارند.»

با اینکه پژوهشگران بی‌حوصلگی را «حالت تلخی متشکل از میل به مشارکت در یک فعالیت رضایت‌بخش،‌ اما ناتوانی از آن» توصیف می‌کنند، اما این احساس با میزان توجه شما مرتبط است. بی‌حوصلگی در واقع در نبود چیزهای نو، کمبود معنا، خودمختاری و/یا چالش رخ می‌دهد. در صورت ادامه دار شدن این وضعیت، احساسات منفی متعددی مثل اضطراب، اندوه و حس پوچی در انسان پدید می‌آید.

در واقع احتمال افسردگی، اضطراب، استرس، بی‌عاطفکی و کاهش رضایت از زندگی در افرادی که بیشتر در معرض بی‌حوصلگی مزمن قرار دارند، افزایش می‌یابد. مولفان این مطالعه می‌گویند: «بی‌حوصلگی میل به فرار از موقعیت موجود را افزایش می‌دهد. این حس وظیفه دارد تا به افراد بفهماند شرایط فعلی به اندازه کافی معنادار نیست و انگیزه‌ای باشد برای دنبال کردن چیزی بامعناتر و رضایت‌بخش.»

به گفته مولفان: «اما جالب اینکه فرار از بی‌حوصلگی در تسکین بخشیدن به آن موثر نیست. به ویژه زمانی این شرایط را شاهد هستیم که بی‌حوصلگی ریشه در استفاده از رسانه دیجیتال داشته باشد. به طور کلی استفاده از رسانه دیجیتال برای رفع بی‌حوصلگی کارآمد نیست؛ نه تنها کارآمد نیست، بلکه باعث تشدید آن می‌شود. شاید بپرسید چرا؟ ما پاسخ این موضوع را در نحوه ارتباط مردم با رسانه دیجیتال جستجو می‌کنیم- آنها به سرعت بین محتواها جابجا می‌شوند.»

تم و تیمش در این تحقیق از ۲۳۱ دانشجوی دانشگاه تورنتو که ابتدا یک نظرسنجی آنلاین را پشت سر گذاشتند، استفاده کردند. تمام این دانش‌آموزان در آزمایش‌های مختلف از جمله تماشای یک ویدیو ۱۰ دقیقه در یوتیوب بدون امکان جلو زدن یا عوض کردن ویدیو، شرکت کردند. در بخش دیگری از آزمایش، امکان جابجا شدن بین هفت ویدیو مختلف پنج دقیقه‌ای در طول ۱۰ دقیقه برای دانش آموزان فراهم شد.

پس از پایان آزمایش، شرکت‌کنندگان سطح بی‌حوصلگی، رضایت و دیگر احساسات خود را گزارش دادند. محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان در شرایطی که امکان جابجای بین محتوا وجود نداشت، بی‌حوصلگ کمتری را گزارش کرده‌اند.

پژوهشگران می‌گویند: «وقتی شرکت‌کنندگان بین ویدیو‌ها یا حتی درون همان ویدیو جابجا می‌شدند، احساس بی‌حوصلگی بیشتر، رضایت کمتر، تعامل کمتر و معنای کمتری نسبت به زمانی داشتند که گزینه جابجایی در اختیار آنها نبود. حتی وقتی که شرکت‌کنندگان می‌توانستند هر ویدیویی به انتخاب و علاقه خودشان را در یوتیوب تماشا کنند هم به نسبت وقتی که امکان جابجایی وجود داشت احساس بی‌حوصلگی بیشتری می‌کردند. همانطور که از کاهش توجه و کاهش معنا در شرایط جابجایی مشخص بود، آنها نمی‌توانستند به طور کامل در محتوای پیش رویشان غرق شده و از آن معنا بگیرند؛ درنتیجه عدم تعامل و بی‌معنایی باعث افزایش احساس بی‌حوصلگی و بی‌رضایتی می‌شد.»

پژوهشگران افزودند:‌ «در نتیجه نتایج آزمایش‌های روانشناسی ما بینش ارزشمندی برای افرادی است که می‌خواهند آگاهانه درمورد عادت‌های مصرف رسانه خود تصمیم بگیرند.»