حضور و غیاب خدمات وزارتخانه‌های دولت سیزدهم‌ در توسعه دولت الکترونیکی؛ ۷ در مقابل ۱۲

از اولین لحظات تشکیل کابینه دولت سیزدهم، برای بسیاری رویکرد دولت برای توسعه خدمات الکترونیکی و هوشمند محل سوال بود؛ چراکه چهره‌های جدید و جوانی بر صندلی وزارت و معاونت‌ها تکیه زده بودند که پیش از آن کمتر کسی آنان را می‌شناخت. منظور از شناخت در واقع فهم رویکردی بود که احتمالاً وزرای جوان دولت سیزدهم می‌خواستند در نسبت با توسعه خدمات الکترونیکی و هوشمند در پیش بگیرند. در واقع، بخشی از معمای دولت سیزدهم در شکل توسعه خدمات الکترونیکی و هوشمند تبلور می‌یافت، معمایی که کم‌کم کلید حل آن با حرکت وزارتخانه‌ها به دست آمد. دولت سیزدهم در دو سال اول به دنبال فرصتی برای طرح‌ریزی مسنجم و کلان برای توسعه خدماتش بود و این فرصت را از طریق نگهداری کج‌دار مریز از سامانه‌های دولت پیشین ادامه داد تا اینکه در سال سوم طرح‌های اولیه دولت سیزدهم معنادار شد. توسعه نامتوزان دولت سیزدهم در لحظه‌ای سر کار آمد که همه‌گیری کرونا همچنان می‌تاخت و خدمات الکترونیکی به نیاز اصلی مردم و کسب‌وکارها تبدیل شده بود. در این وضعیت دولت سیزدهم توان تغییر کمتری در مسیر ارائه خدمات داشت و به همین دلیل، به بازطراحی پروژه‌های دولت قبل و سامانه‌های تکلیفی پرداخت و در نهایت به مدل توسعه‌ای خود رسید. ارزیابی کلی از مسیر دولت سیزدهم نشان از رشد کمی و عددی خدمات دارد با این حال، امکان ارزیابی کیفی با توجه به نتایج اولیه طرح‌ها با قطعیت پایینی همراه است. به عبارتی، وضعیت خدمات الکترونیکی دولتی در دولت سیزدهم از وضعیت اولیه و ابتدایی طرح‌ها و سامانه‌ها خبر می‌دهد، با این حال مسیر کلی این حرکت متمرکز بوده است. در واقع، تمرکزبخشی به خدمات پراکنده وزارتخانه‌ها و تجمیع مجوزهای کسب‌وکاری و ایجاد محیط آزمون برای تنظیم‌گری کسب‌وکارهای نوآور سه ضلع مثلث دولت الکترونیکی در دولت سیزدهم را شکل می‌دهند. این مثلث مسیری ابتدایی برای شکل‌گیری یک اکوسیستم پویا در...