نقش داده‌های بزرگ در صنعت بانکداری

طی دهه‌های گذشته صنعت بانکداری در راه تکامل خود با فراز و نشیب‌هایی در اجرای عملیات و ارائه خدمات مواجه بوده است. با کمال تعجب، بسیاری از بانک‌ها در بهره‌برداری و استفاده صحیح و مناسب از اطلاعات موجود در پایگاه داده خودشان ناموفق بوده‌اند. این در حالی است که تقریباً همه بانک‌ها در فرایندهای خود مقادیر زیادی داده ایجاد و گاه هزینه‌های گزافی برای جمع‌آوری و نگهداری آنها صرف می‌کنند. برخی از کارشناسان صنعت بانکی رشد هفت برابری حجم موجود داده‌ها را تا سال 2020 برآورد می‌کنند. امروزه فناوری داده‌های بزرگ به عنوان راه‌حلی برای بهره‌برداری و استفاده این حجم از اطلاعات مطرح است. داده‌های بزرگ برای بانک‌ها چه مفهومی دارد؟ علت تعلل استراتژی‌های مدیریت داده و راه‌حل‌های ذخیره‌سازی داده به شکل رایج و سنتی در اجرای پروژه‌های داده‌های بزرگ چیست.طبق بررسی‌های انجام‌شده توسط واحد کسب و کار شرکت آی‌بی‌ام با همکاری یک از موسسات مطالعاتی تحقیقاتی اروپایی، عنوان شده است در 63 درصد بانک‌ها مهارت در داده‌های بزرگ به عنوان یک مزیت رقابتی شناخته شده است. این در حالی است که 91 درصد از آنها فاقد مهارت‌های کلیدی برای اجرای موثر این کار هستند و تنها سه درصد گزارش کرده‌اند که در سازمان خود زیرساخت بهره‌برداری از داده‌های بزرگ را به طور مستمر مستقر کرده‌اند. بانک‌های بسیاری در حال تلاش در این زمینه هستند، اما به نظر می‌رسد تعداد کمی از آنها در این کار موفق باشند. چه عاملی تلاش بانک‌ها در این زمینه را خنثی می‌کند؟ در اکثر مواقع بانک‌ها در مواجهه با الزامات یک کار جدید، مانند ورود به پروژه داده‌های بزرگ، تنها به تجربه‌های قبلی در به‌کارگیری فناوری‌ها و متدولوژی‌هایی که در چرخه عمر توسعه و استقرار نرم‌افزار کسب کرده‌اند توجه و اکتفا می‌کنند. تکنولوژی‌های سنتی، به ویژه رایج‌ترین آنها در ذخیره داده‌ها (مثل پایگاه‌های داده رابطه‌ای)، برای به اجرا درآوردن مدل‌های ساختاریافته و بهینه‌سازی عملکرد...