خوش‌خلقی‌اش در سپیده‌دم یک روز کاری خیره‌کننده است، وقتی اصرار می‌کنیم که خودش را معرفی کند به خنده می‌گوید:«شماها هم مثل این جاهایی هستید که از آدم بازپرسی می‌کنند حتی اگر بشناسیدمان باز می‌گویید خودت را معرفی کن.» ولی انصافاً بازجویی را خوب تاب می‌آورد. متولد ۱۳۳۹ قزوین است. در محله قدیمی «در کوشک» به دنیا آمد؛ در چند قدمی امامزاده کهن شهر، حلیمه خاتون که به روایتی همشیره امام رضا (ع) است. خانواده پدری‌اش هم‌ بازاری هستند و خود پدرش فرش‌فروشی سرشناس و خوشنام. چهار برادر و یک خواهر هستند و با فوت برادر ارشدش او حالا بزرگ‌ترین فرزند ذکور خانواده است:«پدرم تا قبل از اینکه مشکلاتی برای سلامتی‌اش پیش بیاید یکی از معتمدان بازار قزوین بود و هنوز وارد کسب پوشاک و نساجی نشده بود. در زمان کودکی ما بسیار علاقه داشت که همگی برویم مطابق سنت بازاری‌ها کسب پدری را ادامه بدهیم به ویژه که من استعداد و علاقه محسوسی هم داشتم اما مادرم علاقه فراوانی داشت که همه‌مان درس بخوانیم. همه خواهر و برادرهای من در حالی پزشک شدند که هر وقت از پدرم می‌پرسیدیم ما کلاس چندم هستیم می‌گفت فکر کنم چهارم یا پنجم. اصرار مادرم تا آنجا بود که چون بقیه بچه‌ها دکتر بودند تا همین چند وقت پیش به من سرکوفت می‌زد که تو چرا دکتر نشدی. تا بالاخره من هم دکترایم را اخیراً تمام کردم و رفتم با افتخار گفتم که خوشحال شود، گفت ازت راضی‌ام. به نظرش دکتر شدن نهایت موفقیت یک محصل بود.» مادر ما بدون شک خانواده‌ای مذهبی و سنتی بودیم با این وجود رئیس خانواده‌مان بی هیچ تردیدی مادرم بود. هنوز هم همه ما از مادرم حساب می‌بریم و روزی نمی‌شود که دست‌کم دو بار با هم تلفنی حرف نزنیم. همه ما به اصرار او درسخوان شدیم و حالا همیشه احساس می‌کنم نگاه و فکرش همراهم است. خودش...