تردیدی نیست که بیژن خیابانی مشهورترین و پرحاشیه‌ترین مدیر دفاتر خارجی در تاریخ معاصر فناوری ایران است. طی هشت سالی که او دفتر نوکیای ایران را از خشت اول بنا کرد این شرکت به تنهایی ۶۰ درصد از بازار ایران را در اختیار گرفت و ده‌‌ها استاندارد، الگو و البته نیروی انسانی متخصص برای سایر دفاتر بر جای گذاشت. کاراکتر مستقل و رسانه‌ای، برخورد بی‌پرده و صریحش با توزیع‌کنندگان و البته صدای عمیق و گیرایش او را به کاراکتری رویایی برای هر گزارش رسانه‌ای تبدیل می‌کرد. اختیارات و خلاقیت بیژن در ایرانی کردن نوکیا، واحد کردن توزیع و یکپارچه کردن زنجیره فروش برایش منتقدان و متحدان بسیاری تراشید که بسیاری او را حتی تا همین امروز نیز فراموش نکرده‌اند. طی سال اخیر او دوباره با برند نوگرای شیائومی به بازار برگشته و این روزها هم اخبار همکاری این شرکت برای فروش اقساطی با همراه اول در صدر است. خود خیابانی را پس از مسابقه اسکوآش عرق‌آلود، پرانرژی و خستگی‌ناپذیر در مجموعه ورزشی انقلاب پیدا می‌کنیم. نمی‌گذارد با لباس ورزشی و راکتش از او عکس بگیریم ولی همان‌طور که گپ می‌زنیم جایی میان نوجوانان آفتاب‌سوخته بالای شهر و پیرمردان متمول آسوده مانند تکه‌ای از بازار فناوری می‌درخشد. تمام مدت مصاحبه یکسره به روال همیشگی ما را به سخره می‌گیرد و با فندک زیپو سیگار پشت سیگار روشن می‌کند. درباره تمام انتخاب‌های خوب و بدش در زندگی فقط یک خط از مارکز می‌گوید:«خوشبختی این نیست که هر کاری دوست دارید انجام بدهید، این است که هر کاری را در حال انجامش هستید دوست داشته باشید. من همه این کارها را دوست داشتم پس خوشبختم.»