متولد ۱۳۵۰ در یکی از اصیل‌ترین محله‌های تهران قدیم است: میدان شهدا. آن زمان هنوز اسم میدان ژاله است و پدرش که مغازه خرازی‌اش در آتش‌سوزی بازار بزرگ تهران می‌سوزد کارمند بانک کشاورزی شده. در این خانواده پرجمعیت هفت‌نفره او فرزند و پسر ارشد است و از نزدیک با فضای حرفه‌ای پدرش هم آشنا می‌شود: «به خاطر دارم وقتی چهار پنج سالم بود زیاد با پدر به بانک می‌رفتم. یکی از ساختمان‌های بانک کشاورزی آن زمان در تقاطع خیابان ویلا و طالقانی فعلی بود که فکر می‌کنم الان به بانک تجارت تغییر کرده. از صبح با پدر در بانک بودم و از طبقه اول تا دهم در رفت و آمد بودم، هر کسی هم می‌آمد مرا به اتاق خودش می‌برد. یادم می‌آید وقتی ساعت اداری تمام می‌شد بابا دنبال من می‌گشت تا ببیند کدام طبقه و اتاق هستم.» پدر بعد از سوختن مغازه پدرم اول به قسمت مخابرات بانک کشاورزی رفت که قبول دارم سرنوشت عجیبی برای یک بازاری بود. فکر می‌کنم اگر کتاب ایشان را بنویسند سرنوشت‌شان از من جالب‌تر هم باشد. در این بانک پست‌های مختلفی داشتند ولی آخرین بار دیگر سمت‌شان مدیرکلی بود؛ اول مدیرکل اموال و انبار بودند و بعد هم تدارکات و پشتیبانی را در اختیار داشتند. نمی‌شود تاثیر این دوره چرخیدن در بانک کشاورزی را بر پسری که بعدها محبوب‌ترین نرم‌افزار مالی ایران را عرضه می‌کند نادیده گرفت، ولی در بحبوحه انقلاب است که راهی مدرسه می‌شود. محدوده خیابان پیروزی از کانون‌های مقاومت مردمی است و شاید هم تهران پرماجراست که باعث می‌شود پدرش برای یک سال خانواده را به مهرویلا در کرج ببرد: «نمی‌شود گفت انقلاب بر رفتن ما به مهرویلا تاثیر مستقیمی گذاشت. پدر در آنجا یک زمین گرفته بود و در این زمین برای ما که همیشه آپارتمان‌نشین بودیم یک خانه ویلایی ساخت. یادم است آن زمان مهرویلا کم و بیش...