بردیا صدر نوری با یک ته‌لهجه جالب و پرهیجان گیلکی متولد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۷ است در شهر بی‌نظیر رشت. هرچند متولد محله قدیمی مسجد صفی است ولی از سه ‌سالگی به بعد در محله باغ محتشم رشت بزرگ شده و هنوز هم موسسه فرهنگی هنری کوچک و شیکش در عباس‌آباد تهران یک برش فشرده و سرسبز از آن شهر زیباست. [aparat id="FuIVt"] پدرش دکتری حقوق دارد از سوربن، پیش از آن در دانشگاه تهران لیسانسش را گرفته و استاد دانشگاه گیلان بوده. پدرش که از فرانسه به ایران بازمی‌گردد ازدواج می‌کند. این یک سنت خانوادگی است که در فرنگ درس بخوانند و پدربزرگش هم در بلژیک و فرانسه درس خوانده و جد بزرگ پدری‌اش به سبب خدماتش در گمرک از مظفرالدین شاه قاجار یک دست‌نوشته تقدیرآمیز دارد. خودش می‌گوید فرهنگ و تحصیل در ژن خانواده‌شان است: «پدرم تا سال ۵۲ قاضی بود ولی بعد دیدگاهش اجازه نداد قاضی بماند. خودش را بازنشسته پیش از موعد کرد و وکیل دادگستری شد و این وکالت و تدریس تا زمان بازنشستگی‌اش باقی ماند. هنوز هم بی‌اغراق روزی دست‌کم ۱۰ ساعت مطالعه می‌کند.» پدر پدر من یک آدم ملی‌گرا بود و هست و برای عقاید سیاسی‌اش هم هزینه‌های زیادی پرداخت کرد هرچند اینها زندگی ایشان است و من نباید راوی آن باشم. همــان قبــل از انقلاب و در دوران جوانی هــم کاندیدای مجلس شد و حتی رای هــم آورد که بعد یکی از بستگان هویدا را به جای ایشــان به مجلس فرستادند. البته فکر می‌کنم شانس آوردیم کــه در آن زمان وارد مجلس نشد ولی همیشه اعتقادش پا برجا بود. همیشه حواسش به رفتار و اخلاق و حتی نماز من بود. بسیار آدم قانون‌مداری بود و دیدن فساد برایش سخت بود، به همین خاطر ترجیح داد پروانه وکالت بگیرد و جالب است بدانید که تخصصش هم پرونده‌های جنایی بود. بعد از انقلاب هم که...