ویزا پرداخت‌های بین‌المللی با رمزارزهای پایدار را آزمایش می‌کند

به گزارش پیوست به نقل از رویترز، این تصمیم نشانگر پذیرش روزافزون این توکن‌های دیجیتالی از سوی شرکت‌های بزرگ است، روندی که پس از تصویب قانون جدید آمریکا موسوم به Genius Act، چارچوب شفاف ناشران رمزارز پایدار، شتاب بیشتری به خود گرفته است.

مارک نلسن، رئیس بخش محصولات و راهکارهای جابه‌جایی پول در ویزا، در گفت‌وگو با رویترز گفت:
«قانون Genius همه‌چیز را تغییر داد. این قانون به همه چیز مشروعیت بیشتری دارد. پیش از شفاف‌سازی رگولاتوری، تمام موسسات بزرگ نوعی جبهه‌گیری داشتند و مردد بودند.«

ویزا اعلام کرده که این برنامه آزمایشی با همکاری چند شریک، که نامشان فاش نشده، آغاز می‌شود و قرار است سال آینده گسترش یابد. بر اساس این طرح، بانک‌ها، شرکت‌های انتقال پول و دیگر نهادهای مالی می‌توانند حساب‌های خود را به‌جای ارزهای فیات، با رمزارزهای پایدار تامین مالی کنند.

این تغییر می‌تواند سرعت تراکنش‌های برون‌مرزی را افزایش دهد و نقدینگی شرکت‌ها را آزاد کند؛ چراکه شرکت‌ها در بسیاری از موارد باید برای پوشش پرداخت‌های محلی، مبالغ زیادی را به شکل ارزهای مختلف در کشورهای گوناگون مسدود کنند.

رمزارزهای پایدار توکن‌های دیجیتالی هستند که ارزش ثابتی دارند و معمولا توسط دارایی‌های سنتی همچون دلار آمریکا یا اوراق خزانه پشتیبانی می‌شوند. قابلیت‌هایی چون جابه‌جایی سریع پول و نقدشوندگی این رمزارزها، نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است و بسیاری از بازیکنان سنتی نگرانند که سلطه خود بر این بخش را با گسترش رمزارزهای پایدار از دست بدهند. ویزا که یکی از قدیمی‌ترین فعالان حوزه پرداخت است،‌ با این اقدام در تلاش است تا خود را با تحولات سریع همگام سازد.

متیو تاتل، مدیرعامل Tuttle Capital Management، در این باره گفت: «رمزارزهای پایدار از یک ترفند کریپتویی به بخش اصلی زیرساخت مالی تبدیل می‌شوند. به همین دلیل ما یک صندوق ETF معکوس برای بانک‌های منطقه‌ای راه‌اندازی کردیم، چون معتقدیم این بانک‌ها در آینده با مشکل مواجه خواهند شد.»

با این حال، ابتکار ویزا نشان می‌دهد برخی بازیگران بزرگ به جای رقابت مستقیم، بر همکاری تمرکز کرده‌اند و استیبل‌کوین را ابزاری برای تقویت زیرساخت‌های موجود خود می‌بینند. نلسن در همین زمینه افزود: «میزان نرم‌افزار و فناوری که تاکنون برای سیستم‌های پرداخت در جهان توسعه یافته بسیار گسترده است و بازتولید آن دشوار خواهد بود. بنابراین منطقی‌تر است که فناوری رمزارزهای پایدار را در جریان‌های موجود ادغام کنیم.»