گشتی در دفاتر خدمات الکترونیکی شهر که روزی قرار بود نماد فناوری باشند؛ لباس نیمدار پیرمرد

پیرمرد آرام وارد می‌شود؛ با عصایی که صدایش زودتر شنیده شده بود. کت‌‌وشلوار نیمداری بر تن دارد؛ نفس‌هایش تند شده‌اند که نشان می‌دهد پله‌های ساختمان قدیمی را به‌سختی بالا آمده است. با پوشه‌ای که زیر بغل زده چند لحظه به اطراف نگاه می‌کند و بعد، از نزدیک‌ترین کارمندی که پشت میز نشسته است، می‌پرسد: «برای جواز ساخت کجا باید برم؟» اینجا یکی از ۱۱۰ دفتر خدمات الکترونیکی شهر است. کارمند به پیرمرد جواب می‌دهد: «سیستم قطع شده؛ یه‌خرده صبر کنید.» ساختمانی قدیمی که کمتر نشانی از یک دفتر خدمات الکترونیکی دارد، قرار است بخشی از زنجیره تبدیل «بلدیه» به «شهرداری» باشد؛ اما اکنون به نمادِ سازِ مخالف زدنْ تبدیل شده‌ است. در حالی که دفاتر خدمات الکترونیکی شهر عمدتاً بسیار خلوت هستند و تعداد خدمتی که در آنها ارائه می‌شود محدود است، اما شهرداری حاضر به تجمیع آنها با دفاتر خدمات دولت الکترونیکی نیست. همچنین شهرداری هنوز به درگاه ملی مجوزها متصل نشده و مجوزهای مربوط به خود را جدا صادر می‌کند. در همین حال کمیسیون اصل ۹۰ مجلس، رئیس سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌ها را موظف کرد حداکثر تا پایان مهرماه تمام شهرداری‌های کلانشهرها را به سامانه ثبت الکترونیکی اسناد متصل کند. شهرداری خود را جزیره‌ای جدا می‌پندارد؛ اما خدماتی که در این جزیره به اهالی شهر عرضه می‌شود چندان چشمگیر نیست و در یازدهمین دوره پایش کیفیت خدمات الکترونیکی، درگاه‌ها و پورتال‌های دستگاه‌های اجرایی کشور، در میان ۱۶۸ دستگاه، شهرداری در رتبه ۱۲۸ جای گرفت. گمشده در شهر وب‌سایت رسمی‌ای برای اعلام دقیق تعداد و موقعیت دفاتر خدمات الکترونیکی شهری وجود ندارد اما معمولاً هر منطقه بین سه تا ۱۱ دفتر فعال دارد که در نهایت نشانی حدود ۱۲۰ دفتر را در اینترنت می‌توان یافت، هرچند برخی از این دفاتر ممکن است دیگر فعال نباشند. در یکی از روزهای آخر شهریور، اولین تجربه‌ام برای یافتن دفتر خدمات الکترونیکی شهری،...