هوش مصنوعی را دوست داریم اما آن را بلد نیستیم

به گزارش پیوست، امیرعلی حمیدیه استاد تمام دانشگاه علوم پزشکی تهران در نشست خبری بایوتلنت(رویداد استعدادیابی علمی حوزه درمان سرطان) درباره این رویداد گفت: از بین ۴۸۳ طرح ارزیابی شده، ۴۸ طرح به دوره نیمه نهایی و ۱۰ طرح به دوره نهایی و برای ارائه به سرمایه‌گذار رسیده‌اند و دهم مهرماه ۱۴۰۴ در رویدادی تیم‌ها می‌توانند ایده‌ها و طرح‌های خود را با محوریت درمان سرطان به سرمایه‌گذاران ارائه کنند.

حمیدیه در پاسخ به پیوست مبنی بر تعداد تیم‌های ای‌آی بیس(هوش مصنوعی محور) و نحوه عملکرد آنها گفت: ما در ایران بیش از آنکه هوش مصنوعی را بلد باشیم تنها آن را دوست داریم. در ۱۰ تیم بررسی شده دو تیم بر پایه هوش‌مصنوعی هستند و اتفاقا حدس هم می‌زنیم نگاه سرمایه‌گذاران را به خود جلب کنند.

ولی داستان اصلی این است که بین هوش مصنوعی را دوست داشتن و آن را به شکل کاربردی بلد بودن تفاوت عمده‌ای وجود دارد. اتفاقاً در تمام درمان‌های آینده در سرطان نقش فناوری‌های پزشکی قابل توجه است و از لحاظ اقتصادی نیز به شدت جذاب است. از این رو غول‌های فناوری توجه ویژه‌ به ژن درمانی کرده‌اند.

سوده حیدری‌نسب، مدیرعامل نقدینه و از حامیان رویداد بایوتلنت، هم در تکمیل این موضوع به پیوست گفت: هوش مصنوعی قرار است ابزاری برای شتاب‌بخشی به تحولات باشد؛ به‌طور مثال از طریق مدل‌سازی می‌تواند مراحل ورود به تست‌های واقعی را تسریع کند.

او با اشاره به سرمایه‌گذاری سنگین گروه مالی سرمایه‌گذاری بانک گردشگری(نقدینه) در این حوزه گفت: «بیشتر شرکت‌های کوچک و متوسط توانایی تأمین هزینه‌های بالای کامپیوترها و GPUهای پیشرفته برای استفاده از هوش مصنوعی را ندارند؛ در حالی که ممکن است تنها برای یک دوره کوتاه، مثلاً یک ماه، به این ظرفیت نیاز داشته باشند. اما این هزینه بسیار بالاست و با توجه به سرعت تغییرات فناوری، نیاز به پردازش سریع‌تر هر روز بیشتر می‌شود.»

به گفته حیدری‌نسب، همین موضوع باعث شده گروه مالی گردشگری روی ایجاد زیرساخت سرمایه‌گذاری کند تا این ظرفیت به‌عنوان یک ابزار در اختیار شرکت‌ها قرار گیرد. او تاکید کرد: «انتظار نداریم شرکت‌ها همین حالا پروژه‌های بزرگ در حوزه هوش مصنوعی داشته باشند، اما این فناوری می‌تواند با تحلیل داده‌های گسترده، نتایج تست‌ها و جمع‌بندی اطلاعات، سرعت رسیدن به نتیجه را بالا ببرد. نقش ما به‌عنوان سرمایه‌گذار و اساتید علمی این است که زیرساخت‌های لازم را در اختیارشان بگذاریم تا سریع‌تر به نتیجه برسند. در نهایت اما شرکت‌ها باید خودشان درک علمی درستی از مسئله داشته باشند.»