مدیر عرضه و پذیرش و تامین مالی ترنج: زمان درج نماد به تصمیم سهامداران ربط دارد

وقتی سال گذشته را مرور می‌کنیم می‌بینیم در شش‌ماهه دوم سال به‌ناگهان لیست شرکت‌هایی که از سوی بورس پذیرش شدند بلندبالا شد، برخی را خود بورس پذیرش کرد و برخی دیگر را بازار نوآفرین و این تعجیل در پذیرش حتی تا روزهای پایانی سال نیز ادامه یافت. هرچند هنوز هیچ‌کدام از آنها به مرحله درج نماد و عرضه در بازار نرسیده‌اند؛ اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم، از سری شرکت‌های اقتصاد دیجیتالی هنوز فقط تپسی وارد بورس شده است. با وجود این، به نظر می‌رسد هر از چند گاهی قدم‌هایی برای پذیرش شرکت‌های جدید برداشته می‌شود که پس از مدتی این قدم‌ها آهسته می‌شود. در خصوص وضعیت بازار بورس و پذیرش‌های صورت‌گرفته در نیمه دوم سال گذشته با مائده مجیدیان، مدیر عرضه و پذیرش و تامین مالی ترنج، صحبت کردیم؛ شرکتی که مشاور برخی از شرکت‌های پذیرش‌شده در بورس بود.   در ۶ ماه دوم سال ۱۴۰۳ چه اتفاقی منجر به باز شدن قفل ورود شرکت‌ها به بازار بورس و فرابورس شد؟ چه چیزی موجب شد همه چیز جریانی سریع به خود بگیرد؟ پیش از جواب دادن به این سوال به این موضوع اشاره کنم که شرکت‌ها برای تامین منابع مالی مورد نیاز خود روش‌های مختلفی پیش رو دارند. یکی از این روش‌ها مبتنی بر بدهی و دیگری ورود این شرکت‌ها به بورس و فروش بخشی از سهامی است که سهامدار عمده در اختیار دارد. غالباً منابع حاصل از عرضه نیز صرف توسعه طرح‌های شرکت می‌شود. حالا اگر بخواهم به پاسخ سوال شما بازگردم، باید بگویم سهامداران اهداف متفاوتی برای ورود به بازار سرمایه دارند. بخشی از این اهداف ممکن است برای رفع منابع مالی مورد نیاز و بخشی دیگر برای افزایش اعتبار این شرکت‌ها، برخورداری از معافیت مالیاتی، تسهیل نقدشوندگی سهام، تسهیل تامین مالی و... باشد. یکی از معضلات برخی از شرکت‌ها به‌ویژه آنهایی که به شیوه‌های سنتی مدیریت می‌شوند،...