گوشت دم توپ

این روزها صنف رمزدارایی‌ها سیبل همه ناملایمات می‌شوند. از رسانه‌های زنجیره‌ای تا مدیران دولتی هر وقت کسی فکر می‌کن «الان چه کاری انجام دهم که عملکردم به چشم بیاید» در خلوت خودش به این نتیجه می رسد یک لگد به صنف رمزارز بزند بلکه شاید خاطرش التیام یابد

روز پنجشنبه سوم آبان ماه ۱۴۰۳ در اقدامی خودسر، غیرکارشناسی و غیرمسئولانه توسط بانک مرکزی، حساب‌های بانکی صرافی‌های رمزارزی مسدود شد. از آنجایی که ماهیت پلتفرم‌های رمزارزی امانت‌داری از دارایی‌های کاربران است، اقدام بانک مرکزی در اخلال دسترسی شهروندان به وجوه بانکی خود که نزد پلتفرم‌های رمزارزی به امانت گذاشته شده، اقدامی در راستای تشویش اذهان مردم و تشویق آنها به مهاجرت به پلتفرم‌های خارجی است.

البته تصمیمات غیرکارشناسی بانک مرکزی مسبوق به سابقه بوده و نظیر آن را می‌توان به کاهش یک چهارمی سقف واریز نسبت به سایر صنوف کشور اشاره کرد. عملی که به بهانه مهار قیمت دلار انجام شد ولی از آن زمان قیمت دلار بیش از ۱۰۰ درصد افزایش یافته است.

از آنجایی که حجم روزانه بازار دارایی‌های دیجیتال در حدود ۳ همت تخمین زده می‌شود و این عدد حدودا نیمی از حجم روزانه بازار خودرو است، اگر برنامه بانک مرکزی این است که بازار رمزارزها تعطیل شود، این حجم به سمت بازار خودرو روانه خواهد شد و از آنجایی که حجم عرضه تقریبا ثابت است، شاهد تورم ۴۰۰ درصدی و پراید ۱.۲ میلیاردی در بازار خودرو خواهیم بود.

بانک مرکزی نمی‌تواند از طریق «سرکوب» تقاضای بازارهای مختلف را کنترل کند. عطش برای حفظ دارایی‌ها از تورم به علت سیاست‌های غلط وجود دارد. پس اگر در یک بازار خاص اقدام به سرکوب تقاضا نماید فشار تقاضا در بازارهای دیگر سر در می‌آورد.
بازار رمزدارایی‌ها به علت نقدشوندگی که با بازار جهانی دارد به راحتی می‌تواند سدی برای کنترل نقدینگی سرگردان در کشور باشد و متاسفانه مدیران بانکی چشم خود را بر روی این ظرفیت عظیم بسته و صرفا چماق را از درون کشو در می‌آورند.