امنیت در اتریوم ۲.۰ چگونه تضمین می‌شود؟

به گزارش پیوست، اتریوم بعد از سال‌ها برنامه‌ریزی، با هدف بهبود مقیاس‌پذیری و امنیت شبکه به‌روز شد. این بهبود‌ها بر اساس اعلام بنیاد اتریوم با انجام چند تغییر در زیرساخت‌های شبکه همراه بوده که مهم‌ترین آنها تغییر مکانیسم اجماع از اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) است.

اتریوم ۲.۰ که با نام ادغام هم شناخته می‌شود برای عبور شبکه اتریوم از تنگناها و چالش‌ها برای پردازش تراکنش‌های بیشتر در زمان کمتر طراحی شده است. اتریوم ۲.۰ در حقیقت اسم‌گذاری تجاری برای لایه اجماع جدید این شبکه است و لایه اصلی یا همان لایه اجرا، دستخوش تغییراتی شده است.

اولین روز دسامبر سال ۲۰۲۱، به عنوان یکی از اصلی‌ترین تغییرات، زنجیره بیکن (beacon) روش سهامداری را در شبکه اتریوم بومی‌سازی کرد. همان‌طور که از نام این زنجیره مشخص است، این تغییر به عنوان یک زنجیره مجزا در شبکه اتریوم قرار گرفت.

اما به‌روزرسانی اصلی شامل ادغام زنجیره بیکن و شبکه اصلی اتریوم بود. این به‌روزرسانی با نام اتریوم ۲.۰ یا ادغام شناخته می‌شود. در پایان، فاز نهایی تغییرات در اتریوم، زنجیره‌های خرد است که نقش کلیدی در مقیاس‌پذیری شبکه اتریوم ایفا می‌کند. این تغییر باعث شکل‌گیری ۶۴ زنجیره جدید در اتریوم می‌شود که قابلیت بالایی در هماهنگی و تقسیم داده‌ها برای افزایش سرعت در شبکه دارد.

استفاده از این روش باعث می‌شود راه‌اندازی نود اتریوم بسیار راحت شود. با تقسیم داده‌ها، هر نود نیاز به ذخیره داده‌های کمتری دارد و به همین دلیل نودها داده‌های کمتری را ذخیره می‌کنند. بنیاد اتریوم انتظار دارد ارتقای کامل به اتریوم ۲.۰ تا سال ۲۰۲۳ انجام شود.

در بلاک‌چین‌های آزاد مانند بیت‌کوین نیاز است تراکنش‌ها به روش غیرمتمرکز تایید و پردازش شوند. در این سازوکار توان پردازشی سخت‌افزارها برای حل پازل‌های پیچیده ریاضی در جهت تایید تراکنش‌ها استفاده می‌شود که امنیت بالایی را به ارمغان می‌آورد اما این امنیت بالا نیازمند کاهش سرعت شبکه و مقیاس‌پذیری در تایید تراکنش‌هاست. در مکانیسم اثبات کار ماینری که به عنوان اولین نفر پازل را حل کند توسط شبکه و کارمزد تراکنش‌ها پاداش داده می‌شود و همین موضوع باعث رقابتی شدن و جلوگیری از سانسور اطلاعات می‌شود. در ادامه ماینر با حل پازل بلاک جدید را به بلاک‌چین اضافه می‌کند.

اما در روش اثبات سهام کاربران با به اشتراک گذاشتن سرمایه‌شان در قالب توکن بومی شبکه، فرایند تایید اطلاعات و اعتباربخشی به تراکنش‌ها را بر عهده می‌گیرند. در این روش اعتباردهنده‌ها، به صورت دوره‌ای و تصادفی انتخاب می‌شوند. بعد از تایید اطلاعات دیگر اعتباردهندهای حاضر در شبکه می‌توانند اطلاعات را ببینند و با صدور گواهی‌های خود، بلاک را به بلاک‌چین اضافه کنند.

یکی از مزایای اصلی روش PoS مصرف انرژی بسیار پایین نسبت به اثبات کار است. در این روش به دلیل استفاده نکردن از قدرت پردازشی بالا و اشتراک‌گذاری سرمایه، شبکه به حجم زیادی از توان پردازشی نیاز ندارد.

شبکه اتریوم با روش PoW توانایی پردازش اطلاعات در حدود ۳۰ تراکنش بر ثانیه را دارد و با توجه به حجم بالای تراکنش‌های اتریوم این موضوع باعث ازدحام شدید شبکه و بالارفتن کارمزدها شده است. برای اتریوم ۲.۰ وعده پردازش صدهزار تراکنش در ثانیه داده‌اند که این تغییرات با استفاده از زنجیره‌های خرد محقق می‌شود.

اما در این بین مهم‌ترین موضوع امنیت است؛ جایی که بلاک‌چین‌ها بخش زیادی از اعتبار و محبوبیت خود را مدیون همین موضوع هستند. اکثر شبکه‌های مبتنی بر PoS، از مجموعه کوچکی از اعتبارسنج‌ها تشکیل شده‌اند که این موضوع با تمرکز شبکه، امنیت را تهدید می‌کند. بر اساس بررسی‌ها، شبکه اتریوم حداقل به ۱۶ هزار و ۳۸۴ اعتباردهنده برای غیرمتمرکز شدن و برقراری امنیت در شبکه نیاز دارد.

مقیاس‌پذیری بیشتر به معنای استفاده بیشتر کاربران و تقاضای بیشتر است. در تئوری، این موضوع می‌تواند منجر به افزایش قیمت توکن بومی این شبکه، یعنی اتر، شود. در حقیقت کاهش کارمزد تراکنش‌ها و افزایش توان عملیاتی شبکه منجر به شتاب توسعه اتریوم و افزایش کاربران می‌شود که همه این اتفاقات، افزایش قیمت را به دنبال دارد.