تغییر در یک قدمی

تعریفی که به عنوان مفهوم کلی سیستم‌های پرداخت الکترونیکی مطرح می‌شود عبارت است از:«زیرساخت فناوری و قانونی که انتقال ارزش را بین دو طرف معامله میسر می‌سازد.» با در نظر گرفتن این تعریف، زیرساخت فناوری و بخش‌های قانونی دو عنصر اصلی در سیستم‌های پرداخت الکترونیکی‌ به شمار می‌روند. امروزه با پیشرفت‌های صورت‌گرفته در حوزه‌ پرداخت الکترونیکی، این دو عنصر مطابق با یکدیگر در حال تغییر و ارتقا هستند. زیرساخت‌های فناورانه پرداخت الکترونیکی را می‌توان مشابه شکل رو‌به‌رو به سه گروه مفاهیم پرداخت، تکنولوژی‌های پرداخت و ابزارهای پرداخت تقسیم‌ و به عنوان مثالی از مفاهیم پرداخت، به موضوع بانکداری اجتماعی یا پول مجازی اشاره کرد. زیرساخت‌های فناورانه پرداخت الکترونیکی روش‌های پرداخت سنتی، همچنان بیشتر از روش‌های نوین پرداخت مورد استفاده قرار می‌گیرد و این خود دلیلی بر کاهش میزان مشارکت مصرف‌کنندگان و کاربران از روش‌های سنتی است. استفاده از کارت‌های بانکی همچون کارت‌های اعتباری، بدهی و نقدی، درگاه‌های پرداخت و شرکت‌های واسط، از روش‌های رایج پرداخت الکترونیکی هستند که می‌توان گفت به‌کارگیری تمامی این موارد در ایران مرسوم است. نمودارهای هایپ سایکل (Hype Cycle) گارتنر، نمایشی گرافیکی از بلوغ و پذیرش فناوری‌ و کاربردهای آن در صنعت پرداخت ارائه می‌دهد. این مساله که چطور این فناوری‌ها به صورت بالقوه با حل مشکلات تجاری مرتبط است، به بخش دیگری از این نمودار تعلق دارد. هایپ سایکل برای تحقق اهداف تجاری در طول زمان به شما بینشی در مورد تکامل یک فناوری، کاربردها و نحوه مدیریت پیاده‌سازی آن ارائه می‌دهد. بدیهی است ابزارها و فناوری‌های پرداخت مستقل از دیگر حوزه‌های فناوری نیستند و پیشرفت سایر فناوری‌ها اثر مستقیمی بر ارائه خدمات به کاربران حوزه پرداخت دارد، به‌ صورتی ‌که می‌توان انتظار داشت این تکنولوژی‌ها در حوزه پرداخت نیز با یک اختلاف زمانی بسیار اندک به کار گرفته شود. با مطالعه روندهای اصلی تکنولوژی، می‌توان به برخی تغییرات ابزارهای پرداخت در آینده نزدیک پی‌...