در اتاق آفتاب‌گیر جنوبی ساختمان تازه‌ساز نشسته‌ایم و لایه‌های نور از میان پنجره‌های بلند و پرده‌های نازک کاغذی به خطوط تفکیک‌شده اسلایدی می‌رسند که روند رشد بازار سرمایه را نشان می‌دهد. جلسه خبری همکاران سیستم پس از مجمعی برگزار شده که در آن این شرکت۹۰ تومان سود برای هر سهمش توزیع کرد و از رشد ۱۹ درصدی درآمدش که به ۵۰ میلیارد تومان در سال ۹۱ رسیده، پرده برداشته است. محمود نظاری رئیس کاریزماتیک هیات مدیره در پایان سوالات که اغلب تهاجمی هم هستند لحظه‌ای سکوت می‌کند؛ کت و شلوار خوش‌دوخت خاکستری را که نشان همکاران سیستم روی آن برق می‌زند، مرتب‌ می‌کند، عینک نقره‌ای را به میان موهای همرنگ دو سوی سرش هل می‌دهد، نفسی تازه می‌کند و می‌گوید:«در دره سیلیکونی هم باشید پشت هر شرکت و ایده موفقی جمعی هستند که روز و شب‌شان را وقف موفقیت آن کرده‌اند. ما هم در این شرکت رمز موفقیت و سرمایه‌ای جز افرادی که معتقدند همکاران سیستم کسب و کار خودشان است، نداریم.»پس ما در برابر شرکتی هستیم که هفت هزار مشتری دارد، با سقوط غول‌های دولتی بزرگ‌ترین شرکت نرم‌افزاری کشور با مدیریتی کاملا خصوصی محسوب می‌شود، از پایه‌گذاران ایده‌های مدیریت نیروی انسانی در بازار فناوری است، در بدترین سال اقتصادی یک دهه اخیر حاشیه سودش به ۴۲ درصد رسیده و باور دارد موتور توسعه‌اش جمع متکثر ولی متعهد نیروهایش هستند که آن را به سودی معادل ۲۹۳ میلیارد ریال در سال جاری خواهند رساند.جلسه مجمع که تمام شد با روابط عمومی همکاران سیستم تماس می‌گیرم، نگار عرب مثل همیشه دوستانه گوشی را برمی‌دارد. هماهنگی‌ها بسیار سریع انجام می‌شود اما هشدار می‌دهد شرکت توزیع جغرافیایی قابل ملاحظه‌ای در پایتخت دارد. باید گردش در همکاران سیستم را از صبح زود و پای ساختمانی شروع کنیم که حالا چند صباحی است گسترش یافته و مجموعه شرکت‌هایی که مسوولیت مدیریت بازار، پشتیبانی و مراقبت از مشتریان همکاران سیستم را در تهران بر عهده دارند، در آن ساکن شده‌اند. در حقیقت شرکت بخش‌های تولید و تحقیق و توسعه را از خدمات جدا کرده و سفر درون‌شهری به سرعت از همین پناه گاه آغاز می‌شود.