پرویز ناصری متولد ۱۴ فروردین ۱۳۳۹ است و بچه محله مشهور شاپور. پدرش خیاط بود؛ مردانه‌دوز و کت و شلوار. اصلیتش به کاشان بازمی‌گردد و روستای طاهرآباد. هنوز از آن زمان برایش پسوند فامیلی طاهری هم به یادگار مانده است. خانواده مادری مرفه‌تر هستند، همگی از ساختمان‌سازهای قدیمی تهران و سرشناس: ‌صالحی‌ها که پاساژ مشهور فردوسی در چهارراه استانبول هم از ساخته‌های دوران اوج‌شان است. بزرگ‌ترین فرزند خانواده هفت‌نفره و متوسط‌الحال است. حالا نیمی از خانواده و مادرش بعد از فوت پدر ساکن ینگه دنیا هستند ولی آن زمان بعد از محله‌ای که در آن به دنیا آمده به محله سبلان تهران می‌روند:«آن زمان به فاصله چند کوچه از مغازه، تا خانه و مدرسه کل جهان ما همان چند قدم بود. بعدها که به محل جدید رفتیم پدرم هم خیاطی‌اش در شاپور را فروخت و در خیابان خواجه ‌نظام‌الملک یک فروشگاه لوازم خانگی باز کرد تا دهه آخر عمرش برود به کل در همان کاشان زندگی کند. گاهی روزها که بیشتر از دو ساعت در ترافیک می‌مانم به آن روزگار غبطه می‌خورم.» هنوز هم باور دارد بازگشتش به ایران انتخاب درستی بوده است. بازگشت خودم به ایران برگشتم. عمیقاً باور دارم خدا برای هر کسی در زندگی مسیری در نظر گرفته است که طی آن مسیر گاهی انتخاب‌هایی می‌کنید که فکر می‌کنید خودتان مسبب آن بوده‌اید ولی در نهایت می‌فهمید بخشی از همان مسیر نهایی است که خداوند برای شما در نظر گرفته. باور دارم بازگشت من به ایران و اعتقاداتم هم یکی از همان انتخاب‌هاست. مشخص است در عین شیطنت استعداد عجیبی برای درس خواندن دارد. نه‌تنها کمی زود به دبستان رفته بلکه به اصرار مدیر مدرسه برای اینکه در نظام جدید تحصیلی به راهنمایی نرود، یک سال هم جهشی می‌خواند تا با دانش‌آموزان نظام قدیم به دبیرستان برود:«مدیر مدرسه مادرم را صدا کرد که از سال آینده همه...