روزی به پرویز ناصری می‌رسیم که پس از یک هفته بارندگی بی‌وقفه، آسمان آتی‌ساز مانند یک تکه بلور مینایی صاف و پرنور است. درست مانند زندگی این روزهای موسس جنجالی میکرو‌نرم‌افزار، مدیرخبرسار کنسرسیوم ثنارای، مهندس Y2K ایران و البته یکی از معماران بی‌سر و صدای طرح جامع مالیاتی کشور. حال و روز و احوالاتش زندگی یک انسان عادی است؛ مدیری شیفته فناوری با خانه‌ای که از شادی و خنده، عکس‌ها و شیطنت‌های تنها دخترشان نیکی پر شده، یک سیستم چندرسانه‌ای دقیق و فنی که همزمان کلیه رسانه‌های خانه را از گوشی گرفته تا تلویزیون و حتی سرورها را به هم وصل می‌کند و یک پلی‌استیشن، یک ایکس‌باکس و حتی یک کینکت که اثبات می‌کند شیفته بازی است. این روزها که در طرح جامع مالیاتی سمتی کارشناسی دارد، حتی از قبلش هم ساکت‌تر است و هیچ جزییاتی از فعالیتش و پروژه بیان نمی‌کند. پیش از این هم هیچ وقت اهل جنجال نبود. وقتی ناچار شد از شرکتی که در زمان دانشجویی تاسیس کرده بدون هیچ برداشتی پس از ۱۴ سال خارج شود، هیچ سر و صدایی به پا نکرد. وقتی بارها از طرحی که برای رفع مشکل سال ۲۰۰۰ در رایانه‌های کشور داشت کنار گذاشته شد، شکایتی نکرد و وقتی هم که خود ما بارها علیه کارنامه‌اش در ثنارای یا سرانجام طرح جامع مالیاتی نوشتیم، باز هم جوابی نداد. معتقد است قضاوت کردن درباره دیگران سخت است و در خودش این صلاحیت را نمی‌بیند ولی این بار مطمئن باشید روایت‌های متفاوت او از پشت صحنه رفتن، از میکرو‌نرم‌افزار، قول یک میلیارد دلاری برای صادرات و البته تعطیل شدن ثنارای در نوع خودش یک افشاگری جدید تاریخی است؛ روایتی ناشنیده از مردی که هرگز سخن نگفت. در این تک‌نگاری با ما همراه باشید.