از خودتحریمی تا خودشناسی

صنف فناوری اطلاعات این روزها به اخبار خوش نیاز دارد، اخباری که با آن چهره‌اش را از گرد و غبار انبوه مشکلات اقتصادی و قانونی و داخلی و بین‌المللی بشوید و دمی را به امید آینده برآورد. انتشار پیوست چنین خبر خوشی است؛ رویش گلی در میانه شوره‌زار و نشانه‌ای از امید به آینده.
سالی که گذشت برای بازار فاوا سال خوشی نبود. تحریم‌‌ها راه را بر چرخش اقتصادی رو به تضعیف بستند و در داخل طرح‌های خلق‌الساعه کنترل بازار چنان قاتق نانی برای کسب و کارها نبودند و تا سرحد خودتحریمی پیش رفتند، تمایل به دوپارگی و حزبی‌کاری در میان رجال صنفی شدت گرفت و عرصه حرف پر از سخن ولی عرصه عمل خالی از مردان شد. درست در پایان چنین سالی بود که پیوست در نوروز چهره‌ای نو از خود نشان داد و ساز تازه‌ای کوک کرد.
حتی با شناخت جمعی که شناسنامه این ماهنامه را پر کرده‌اند نیز پیشگویی و پرگویی است با تک‌شماره‌ای درباره رویکرد آن داد سخن دهیم و صفحه سیاه کنیم ولی وجود چند نشانه در شماره نخست دلگرم‌کننده است که ادامه این حرکت به سرمنزل نشریه تخصصی و عمیق خواهد رسید.
در میان این نشانه‌‌ها تلاشی چهره به چهره برای بازگرداندن روح انسانی به افراد شاخص بازار و صنف آن هم در پی گوشه‌نشینی و سکوت بسیاری از این چهره‌ها از اقدامات شایان توجه است. چنین حرکتی بی‌تردید با همراهی و رسانه‌پذیری فزون‌تر دوستان تنوع و تعدد بیشتری خواهد گرفت.
از دیگر نشانه‌ها نگاه تاریخی و بازخوانی کردن وقایع دهه‌های گذشته است که هرچند در مواردی به ظن اینجانب از مرز بازنمایی گذشته است اما در نهایت کوششی است در خور تمجید از جمعی جوان که در پی نوزایی هویت یک صنف و حرفه‌اند. در این زمینه نیز ارائه اسناد و پرهیز از نگاه‌‌های شخصی از سوی همکاران می‌تواند بر دقت و حلاوت متون نوشته‌شده بیفزاید.
تمایل به رفتن در عمق و گذر از پوست وقایع نیز از نشانه‌‌های خوشایند جمع نویسندگان پیوست است که نه‌تنها جای خالی چنین نشریه‌ای در بازار پرصدای فناوری اطلاعات را پررنگ می‌کند بلکه لاجرم به اهمیت تحلیل و درک وقایع بیرون صنف نیز صحه می‌گذارد؛ واقعیتی که پاشنه آشیل بسیاری از یاران جوان‌تر نیز به حساب می‌‌آید.
کوتاه کلام اینکه پیوست نه‌تنها یک گرایش رسانه‌ای جدید بلکه نهاد اقتصادی جوانی است که به دامان بازار فناوری اطلاعات کشور سپرده می‌شود. پرورش و ماندگاری همین نهال نوپا نیز وظیفه نوی است که بر گردن همگی ماست. باشد که فرزند ببالد و جوان برومند و وارسته‌ای شود