جایی برای پیرمردها نیست

ميانگين سني وزراي كابينه روحاني 58 سال است. اين سن شايد در مقايسه با ميانگين سني كابينه‌هاي پيشين بالا باشد اما در مقايسه با وضعيت جامعه ايران چندان عجيب نيست. مگر نه اينكه جامعه ايران در حال پير شدن است؟ گذشت دوراني كه روي نيمكت‌ها سه نفر مي‌نشستند و براي امتحانات يكي زير نيمكت مي‌رفت و دو نفر باقيمانده روي نيمكت كيفي را ميان خود جاي مي‌دادند تا مبادا تقلب كنند. موج جمعيتي فرو نشست و دبستان‌ها همراه با تغيير روند سني جمعيت ايران دبيرستان شد و كم‌كم دانشگاه‌ها بزرگ و بزرگ‌تر شد و اين روند ادامه مي‌يابد؛ احتمالا تا دوراني كه ايران بيش از همه به خانه سالمندان و مراكز درماني و ارتوپد و... نياز داشته باشد. جمعيت ايران سال‌هاست رشد كمي را تجربه مي‌كند. تك‌فرزندان و دو‌فرزندي‌ها چهره آشناي جمعيتي هستند كه در تنگناي اقتصادي نبود را نشانه رفتند نه بودن را. حال در اولين سال‌هاي دهه‌اي كه مي‌رود طومار قرني را ببندد و تقويم هزار و سيصدي را به هزار و چهارصدي بدل كند، دولتي سر كار است كه ميانگين سني وزرايش 58 سال است و اين در دنياي رو به رشد چه معنايي دارد؟ دنيايي كه عجين شده است با تكنولوژي‌هاي تازه و نوظهور. دنيايي كه هر روز خبري جديد به گوش مي‌رسد و عمر فناوري‌ها به حدي كوتاه است كه انسان فكر مي‌كند پلك زدن بيش از حد شايد به عقب افتادن از چرخه كمك كند. اما چرا كابينه روحاني سني بالاتر از ديگر كابينه‌ها دارد؟ كاظم‌پور اردبيلي كه زماني نماينده ايران در اوپك بود و زماني ديرتر از آن وزير بازرگاني، مي‌گفت 24 سال داشته كه مسووليت وزارت بازرگاني را بر عهده گرفته است. ولايتي كمي بيش از 30 سال داشت كه وزير امور خارجه شد و البته قبل از آن نيز معاون وزير بود. اغلب آنها كه در آن دوران وارد كار وزارت...