skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

ضد خاطرات - قسمت بیست و ششم

چیزی برای خود

۲۹ مرداد ۱۳۹۴

زمان مطالعه : ۴ دقیقه

شماره ۲۶

تاریخ به‌روزرسانی: ۷ آبان ۱۳۹۸

فرشاد طی همه سفرهای کاری مشترک‌مان در هواپیما هدستی در گوش داشت و کتابی در دست. کتابش را هم همیشه با روزنامه جلد می‌کرد، طوری که ما نمی‌توانستیم بدانیم چه می‌خواند. در یکی از سفرهایمان به پروژه‌های جنوب کشور که معمولاً با تاخیر همراه بود، در سالن انتظار فرودگاه نشسته بود؛ در همان وضع همیشگی. همه ما کلافه بودیم و برای گذر زمان حرف می‌زدیم اما او با آرامش هر چه تمام‌تر غرق در کتاب و موسیقی بود. کنجکاو شدم و لحظه‌ای هدست را از او قرض گرفتم. اما حتی 10 ثانیه هم نتوانستم طاقت بیاورم. هوی‌متالی بود با صدای وحشتناک و کاملاً خارج از بازه تحمل گوش و روان من. فکر کردم چطور می‌توان با آرامش نشست و با آن موزیک سرسام‌آور مطالعه کرد. همین تضاد آن‌قدر برایم جالب بود که از آن روز در هر سفر بیشتر با فرشاد صحبت می‌کردم؛ راجع به چیزهای مختلف: کار، زندگی، جامعه و خیلی چیزهای دیگر. دیدگاهش نسبت به ترکیب کار و زندگی شخصی برایم جالب بود. نظرش این بود که در این زندگی ماشینی پراسترس هر کس باید چیزی برای خود داشته باشد که فقط برای خودش باشد. می‌گفت:«ببین حمیدرضا! من با زن و دو تا بچه و کار توی یک شرکت ساختمانی با همه مشکل‌هاش که تو می‌دونی، اگه سوژه‌ای، دغدغه‌ای یا موضوعی نداشته باشم که به عنوان علاقه شخصی مال خودم باشه، یه جایی بالاخره کم میارم.» شاید آن زمان فقط سری تکان دادم به نشانه تایید اما معنای حرفش را به خوبی نفهمیدم. شاید هم لحظه‌ای بعد به این اندیشیده باشم که منی که علاقه بسیار زیادی به یکی از رشته‌های هنری دارم و یکی دو سال قبل از آن دوره‌های خوبی دیده بودم، دغدغه شخصی ندارم. اما این تامل آن‌قدر گذرا بود که به زودی فراوش شد. سال‌ها گذشت و من در مسیر پرپیچ و خم کاری‌ام...

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۲۶ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۲۶ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/1mu

درس خوانده فنی و در ادامه هوش مصنوعی، از آغاز پیوست تا اکنون‌ برای ماهنامه توضیح می‌دهد که متاسفانه خود را سزاوار کارت خبرنگاری نمی‌داند. حتی خیلی روزنامه‌نویسی هم بلد نیست. اما ظاهرا می‌داند چگونه روندهای فناوری روز دنیا را تبدیل به پرونده‌های پیوست جهان کند.

تمام مقالات

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو