چرا بعضی سازمان‌ها بد هستند؟

هر روز صبح صدها میلیون نفر در سراسر جهان منزل را به قصد محل کارهایی ترک می‌کنند که از کار در آنها راضی نیستند. عده‌ای معتقدند حقوق اولیه‌شان رعایت نمی‌شود. بعضی ادعا دارند سیستم اداری و پرسنلی‌شان به شکلی از حفره‌های آشکار و پنهان قانون سوءاستفاده کرده و در نهایت از کارمندش یک بازنده ساخته است. برخی هم می‌گویند قوانین و حقوق کارشان رعایت می‌شود اما نگاه‌های تبعیض‌آمیز سنی، نژادی یا جنسیتی امکان رشد عادلانه را برای کارکنان‌شان فراهم نمی‌کند. در این میان، مثل بسیاری از گله‌های شخصی و اجتماعی، بخشی از کارکنان خودشان هم نمی‌دانند چرا ناراضی‌اند. شاید به این دلیل که متر و معیار مشخصی برای سنجش منصفانه محیط کار خود ندارند. این شاخص را فرهنگ سازمانی (Company culture) می‌نامند؛ یعنی اصولی که ارزش‌های حاکم در یک سازمان را روشن می‌کند. ارزش‌هایی که باید به شکل یک مرامنامه (Code of conduct) در اختیار نیروی انسانی قرار گیرد و با برنامه‌های مشخصی در راستای رسیدن به آن و البته حفظش کوشش کرد. عده‌ای معتقدند گاهی فرهنگ سازمانی واقعی مثل کوه یخی است که بخش عمده‌اش آن چیزی نیست که دیده می‌شود. این نظریه مخالفانی هم دارد که آن را تئوری توطئه کارمندانی می‌دانند که نمی‌خواهند یا نمی‌توانند خود را با محیط کارشان وفق دهند. همه اینها مفاهیمی جهانی هستند که در بسیاری از شرکت‌ها از استارت‌آپ‌های کوچک گرفته تا کمپانی‌های چندملیتی مصداق دارند. این پرونده سعی دارد نوری بیندازد به وضعیت فرهنگ سازمانی در شرکت‌های فناوری دنیا تا شاید تعریف روشن‌تری ارائه دهد از آنچه آن را #سازمان_بد می‌گویند.