پایان دوران طلایی

صنعت بانکداری که همیشه ثروتمندترین صنعت در چند قرن اخیر بوده است، رهبران معدودی دارد که بتوان آنها را «قهرمان» یا «بت» خواند. بیشتر آنها بخشی از گروهی هستند که سعی دارند راه‌شان را به سیاست یا مدیریت بانک‌های دیگر باز کنند. سیلیکون‌ولی در مقابل، بر اسطوره‌ گیک‌های قهرمان استوار شده است. قهرمان‌های فناوری از استیو جابز در اپل تا بیل‌گیتس در مایکروسافت و لری پیج و سرگی برین در گوگل تا زاکربرگ در فیس‌بوک، رویای آمریکایی را مجسم می‌کنند. آنها آدم‌هایی معمولی و جوانانی از طبقه متوسط و گاه خانواده‌های مهاجر بودند که فناوری جدیدشان دنیا را تغییر داده و خودشان را ثروتمند کرده است. همچنان که کسب و کارهای این قهرمان‌ها بیشتر رشد می‌کند، پوشش‌های مطبوعاتی از متحول کردن صنعت توسط آنها سخن می‌گویند. وضعیت به جایی رسیده که اگر مثلاً موسس گوگل عطسه کند، سریعاً مقاله‌ای در گوگل در مورد اینکه آیا گوگل می‌تواند عطسه کردن را به نوع دیگری تعریف کند، پیدا می‌شود! منتقدان در مورد مشکلات و انحصار هشدارهایی داده‌اند، اما صدایشان چندان بلند نیست. با استارت‌آپ‌هایی که در تقریباً دو دهه اخیر تاسیس شده‌اند و هر کدام ده‌ها میلیارد دلار ارزش دارند، قابل فهم است که چرا بسیاری از تاجران می‌خواهند ردای «قهرمان فناوری» را بر تن کنند. ایلان ماسک، مدیر اجرایی تسلا و SpaceX در توییتر حضور پیدا کرده، تراویس کالانیک شهرت و سرمایه خود را از اپلیکیشن اوبر به دست آورده و غیره. موفق‌ترین فرد در پوشیدن این ردا آدام نویمان است که از سال ۲۰۱۰، WeWork را تاسیس کرده و فضای اداری را به کسب و کارهای کوچک و استارت‌آپ‌ها ارائه می‌دهد و توانسته ارزش ۴۷ میلیارد دلاری را به دست آورد. تفاوت WeWork با املاک و مستغلات سنتی در افرادی است که فضا را اجاره می‌کنند و به عنوان عضو به رسمیت شناخته می‌شوند، نه مستاجر. این امر فضای سنتی...