دنیاهای فراموش‌شده

۵۵ درصد از کسب‌وکارهای کنونی اینترنتی را زنان چینی راه‌اندازی کرده‌اند. در اندونزی ۳۵ درصد از درآمد بزرگ‌ترین بازار آنلاین کشور در اختیار کسب‌وکارهایی با مالکیت زنان است- دو برابر بیشتر از سهم بازار تجارت آفلاین. در آسیا – اقیانوسیه یعنی جایی که نابرابری جنسیتی بالاتر است، فناوری‌های دیجیتالی می‌توانند به زنان فرصت و انعطاف برای کسب درآمد بیشتر و همزمان نگهداری از خانواده به همراه رشد اقتصادی بدهند. بر اساس آخرین گزارش از موسسه جهانی مک‌کینزی در رابطه با نابرابری جنسیتی در آسیا-اقیانوسیه، اقتصاد منطقه می‌تواند با تسریع برابری‌های جنسیتی GDP خود را تا سال ۲۰۱۵ به اندازه چهار و نیم هزار میلیارد دلار افزایش دهد. فناوری دیجیتالی می‌تواند حیات زنان را به شکل‌های مختلف و با سرعتی مضاعف متحول کند؛ مثلاً دسترسی به حساب‌های بانکی برای بسیاری از زنان را برای اولین بار فراهم کرده است. امروزه تقریباً ۵۷ درصد از زنان در جنوب آسیا، ۵۴ درصد در چین و ۴۹ درصد در جنوب شرقی آسیا به امکانات مالی دسترسی ندارند. اما به دلیل اینکه هزینه امور مالی دیجیتالی ۸۰ تا ۹۰ درصد کمتر از پرداخت‌های فیزیکی است، می‌توان دسترسی بیشتری در این زمینه ایجاد کرد. در حالی که زنان نیمی از جمعیت آسیا-اقیانوسیه را تشکیل می‌دهند، سهمی ۳۶ درصدی در تولید ناخالص داخلی (GDP) ایفا می‌کنند (این سهم شامل ارزش قابل توجهی نیست که در خانه ایجاد می‌کنند و رسماً در آمار GDP نمی‌آید- لیکن، بر اساس برآورد ما، ۱۵ درصد در GDP سهم دارد). در اینجا هم دنیای دیجیتالی می‌تواند از طریق فناوری‌هایی مثل کنفرانس‌های ویدئویی به آنها کمک کند. در استرالیا، شرکت سانکورپ (Suncorp) که خدمات مالی ارائه می‌کند مرکز تماس خود را از طریق «هاب‌های کار در خانه» (work at home hubs) دوباره طراحی کرده است؛ در این بستر هم فضای کار خانگی و هم فضاهای کاری در مراکز فروش منطقه‌ای به هم متصل...